her birimiz bir kuşatmanın
ortasında
her birimiz vazgeçemediklerimize
esir
hangi cebimizde arasak beratımızı
ellerimiz kaybolur cep
deliklerimizde
hangi maskeyi taksak
yüzümüze
eğreti durur önünde
aslımızın
milyonlarca çeriye pişen
aşa düştük
necaset yenmez deyu
döktüler dereye
dolu olduk bahara ulaştık
çiçek yaprak ağladı
elimizden
çekirge sürüsü olduk kimi
zaman
çok yaz hazan ettik mahsul
toz oldu içimizde
ne yollar kat ettik
gerekmez yolar
yarış atıydık saçma sapan
dairelere müdavim
amaçsız ülküsüz koştuk
boşluklara
meslek edinme yarışları
kimliksiz kıldı rızkımızı
ah fantin
ah kalbimin yarası
biz nerede ölüneceğini
unuttuk bağışla
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder