kanar bir yerlerde biliyorsun erken söylenmiş bir sözün belki kararmış perdelerin ıslığı
elini kalbine götürmeden
dur sen de herşeyi benim kadar yanlış biliyorsun
bu kuşlar mayısların
lekesidir yalnız gümüş tüylerinde güneşi biriktirmek isterler
insan görülmemiş bir
hevestir geçirir tırnaklarını düşen bulutlara
yine de yalnız ölür ve
saçlarını kiminin hiçkimse taramamıştır ay ışıklarında
konuşurken bir ceylanı boğazlar
gibi doldurur yumruklarımı hepsi ama gücenmem onlara
çeşmelerden o vakitte
işçiler günün en serin sularını yudumluyordur
en güzel karpuzunu
taşıyordur ellerini karanfil yaparak çocuklarını doğrultuyordur
bir güzel zamana karşı
doğrultuyordur zeminin beyazladığı dağların ağardığı
bir bayrak tutar gibi
sorumlu ve kaybedeceğinden emin savaşların sonunda
işte yanlış biliyoruz sen
de ben de kırmızı bir koridorun aydınlığında
bu hayat geç söylenmiş ve
rahatça geri alınmış bir sözdür kırmamıştır kimseyi
rahatla
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder