gökyüzüne doğru ayılan
şu göğsümdür yar onu
camıyla parçala günümü
soğuk dudaklarının
bir suya tut aklımı
pınarında tutuştuğum
ben dalını kurutan ağacım
canını veremeyen incirlere
bu talihimdir benim
seni gecede yitirdim
yolunarak perçemimden
bir menekşeye benzetildim
kendinle sağla hikayemi
parıltılı hevesinle kes
duyma daha fazla ne olur
eline dolanan sesimi
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder