/enver
çapar’a/
işte tam da orada aldandım enver abi
rüzgarın savurduğu mor belik yok etti tasımı
aldandım
her mor zülüf
her zülüf belik oldu yolumda
tütün kağıtları sardı yerime belini yarin
yandım
tütün oldum kağıt oldum
yandım
şükür kül oldum enver abi tahtında
bilerek çıkmadım bu yollar yarin yolu
zülfüne takılıp aldandım ardında
yare aldandım
iyi ki aldandım
türküler su oldu azık oldu
‘İnsan
dumansız ah çeker
Taze yaraya
acı tütünler eker
Yar gelmese de gül yollarda biter’
güle tutundum ben de enver abi
şiir diyorsun nal sesleridir
haklısın
bağrımda binlercesi tepiniyor atların her gece
benim de rüyalarım var düş yakası rüyaları
karışmasam da dünyaya
dünya bana karışıyor enver abi
hatta sataşıyor her
fırsatta
abi bir de
uçurumlar çağından geçtiğimi söylüyorsun
‘beni çağıran
uçurum oldu sevdan kaçmam’
uçurumlu yollara revanız ezelden
çağlar açıp kapatsa da sesimiz
geçse de uçurumları yaralı kalbimiz kanatsız
geçmez bizden uçurum
biz dibine kadar düşeriz
bilsek de düşer
bilmesek de kalkarız yeniden
bedenimiz tiryakidir
uçurumu en güzel biz düşeriz
sahi abi
bana uçmayı göstersene düşmezdim bir daha
bunca örselenişimi görmezden gelmedin madem
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder