YA ANNESİ ÖLÜRSE KIZLARIN YA DA KIZLARI ANNELERİN/Hasan EJDERHA


Ne zaman bir kız çocuğu görsem
“Ya annesi ölürse!” diye kaygılar kaplar içimi
Seçimi babalara kalmış
Sönük renkli saç tokalarıyla dolar dünya
Öksüz kızlar büyüten ninelerden
Hüzün abidesi dedelere kadar
Yaşanan acılar çöreklenir kalır yüreğimde
Ansızın biter anneyle süslü, kocaman bir rüya.

Minicik kızların minicik omuzlarında
Kocaman yükleri görür de yanarım
Kırk annesiz kız, kırk gece açıp göğe ellerini
Haykırsalar acılarından yanan kalpleriyle
Sallarlar mı dünyayı, hatta arşı bile
Diye söze başlayıp, haykırabilirim dağlara
Oysa bırakmaz beni ifşası zor kahrım
Hülyalara dalarım, acılarla dolu hülyalara
Kendi kurduğum hülyaya kendim kanarım.

Annesi ölünce kızların, babası da ölür
Bir defter acılarla birlikte dürülür
Sisler kaplar her yanı ve karanlık
Kız kendi halinden bile yorulur
Ve hali: Kızı olmayan babalar gibi olur
Saklanır her şey, üstüne örtüler örtülür
Örtülenleri sadece öksüz kızlar görür
Annesi ölünce kızların, babası da ölür.

Ninede bir telaş, tutunmak ister ha bire
Aniden çeker mezara uzattığı ayağını dede
Hem de bir doğruluş ki kendisi bile şaşırır
Kıza yetmez, olmadık şeyleri verseler de
Hep sayıklar bütün azaları: “Annem nerede?”
Yutkunur da dedesi ninesine bakar kızın
Açar ninesi ağzını haykıracakmış gibi ansızın
Gene de cevap bulamazlar sorusuna kızın

Bin bir melek bin bir yerden çığrışır
Kaynar da yüreği kızın ateş gözlerine ulaşır.

Bir kazan kaynar içinde gözlerini yakar kızın
Melekler gelir geceleri yüzüne bakar kızın
Kız için anlamı yoktur artık hiçbir yıldızın
Bir isyan başlar cümle azalarında ansızın
Acısı bitmesin ister yüreğinde ve anne hasreti
Bitmesin, hatta artsın, kavursun ister içini
Niçini yoktur artık hiçbir ağıdın
Acıtan ne varsa yüreğini toplamak ister
Anneyi andıran ne varsa koklamak ister.

“Akabe yetimleri” diye başlamadım daha söze
Belki o zaman canım çıkar da kalırdım ortada
Hangi ağıt acı, hangi ağıt şifadır göze?
Acı ve şifa, milletçe karışmış özümüze
Ağıtlardan türkülerimize kadar acıdır
Çanakkale, Mekke, Medine ve Yemen’de
Ağıtları yakanlar bile anadır, yardır, bacıdır
Hüzün, taşımadan edemeyeceğimiz kutlu sancıdır.

Bunca acıdan mıdır bir kız çocuğu görünce
“Ya annesi ölürse” diye korkulara kapılmam
Hep böyle yaşadım ben hayatımı ömrümce
Acıya dayanırım da acısızlığa dayanamam
Allah’ım milletimdeki bu gen hiç bitmesin
Bir öksüz ve yetim gören her yürek titresin.

Ey kalbim! Yaltaklanma asla sevince
Senin en ileri sevincin hüzündür
Ansızın acılar yüreğine gelince
Sırrını ele verecek olan yüzündür
Aldırma karanlığa yıldızlar senin gözündür
Acısız başlayan gece ise gündüzündür.

“Ya kızları ölürse annelerin” diye
Korkmaktan bile korkarım
Ey kalbim! Yeter! Uğraşma benimle
Cümle acıları toplar, yüreğimle birlikte yakarım
Ağlarım şimdi; zaten budur halim
Ey gözyaşı! Bırakma, ben bırakmam seni
Melalim yok, gönlümdür melalim
Acı türküler bile kesmez oldu beni
Ağıtlara gark olmuş yüreğim.

Ne anneler kızların ne de kızlar annelerin
Acısını yaşamasın, ben yaşarım onlar için
Cümle arabesk şarkılardaki hüzünlerin
Hüznünden benim için hüzünler seçin
Ne anneler kızların ne de kızlar annelerin
Acısını yaşamasın, ben yaşarım onlar için.

1 yorum: