suların ve aşkın güvencesinde
uyur bir güneşin döngüsü
hepimizin öğleninde
evler daha aydınlık böylece
atlar yalnız kendi sesleriyle
çoğalır yeşil
buğulanan bir dağın gölgesinde
bütün konuşmalar
kimseler duymadan
bu su böyle akar
ben bildim bileli
yani kırmızı bir düğmemi düşürdüğümden beri
içindedir ellerim
ne gölge ne ölümsüz balıklarla evine dönen adam
yitirmiştir insan bir yerde sevinmeyi
bu dağ böyle durur
ben bildim bileli
rüzgâr da eskiyor
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder