Oturup iki şiir yazmalıyım
Birinde gökyüzünü mora
boyamalıyım
Diğerinde güneşe ulaşmalı
sıcaklığım
Sonra da annemin
gamzesinde mutluluğu sevmeliyim
Oturup iki şiir yazmalıyım
Birinde ak günlere bereket
Diğerinde kara günü ak
yapmalıyım
Dönüp gecelere bir süs
takmalıyım
Oturup yalnızlığa iki şiir
yazmalıyım
Birinde yalnızlığa
hayranlık duymalıyım
Diğerinde yalnızlığa isyan
kalesi dikmeliyim
Sonra da yalnızlığı
yalnızlığa terk etmeliyim
Dostluk masum yüreklere
küstüğünde,
Onları barıştırmalıyım
İnsanlar yağmuru
hissettikleri gün,
Şemsiyeleri gökyüzüne
hediye etmeliyim
Ben oturup iki şiir
yazmalıyım
Beyaz kâğıtları dert
ortağım yapmalıyım
Acılar denizinde
gemilerimi yakmalıyım
Yıkmalıyım dertleri, en
dibe vurmalıyım
Karanlığı korkutacak
aydınlık olmalıyım
Yine her defasında oturup
iki şiir yazmalıyım
Ben bir kuşun kanadında
O iki şiiri hayal etmeliyim
sonra da hayal gibi yazmalıyım
Sormalı herkes mutluluk,
acı, yalnızlık...
Kısaca bu yürek bahçesi
nerede
İşte bu bahçe o iki
şiirde…
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder