Gecenin karanlığı bir örtü gibi serilir şehrin üstüne,
Şehir kimsesiz bir çocuk
gibidir böyle anlarda,
Buruk ve biraz da sitemkâr,
Yüzüstü bırakılmak,
çaresizliğe terk edilmek,
Büsbütün onu içine
kapatır.
İçinin derinliğini yitirir
bir anlamda.
Bir varoş sokağının
köşesinde,
Dışı sağlam gibi görünse
de.
Zaman zaman durgunlaşır,
Uzaklara dalar gider,
Ona hayat veren ışığı,
sıcaklığı özler,
O anlarda.
Gözlerinden bir damla yaş
süzülür,
Dudaklarına kadar ulaşır
Ve kaybolur arka
sokaklarda.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder