/gözlerim uykuya açılırken/
örselendim kuş konmamış
bakışların örseledi beni
bir yağmur bir kitap da
enseledi beni
şiire vurdum çıkmaz
sokakların ufkunu
bir künde
bir silah
bir kumar
yok etti beni
bozulmak üzere olan
abdestimle ben
sobelendim ayak uçlarında
düş kurarken
bu kadar gelmeyin üstüme
dağlar yoruldum
idamlıklarla gecelere
savruldum
anla ki yine yeniden
doğuyorum
sularımın durgun düşmesi
haritalara
bastonlarımın
evhamlarımın
endişelerimin
hep bu yüzden kambur
dünyalıklarınızdan dışarı
bakan
şaşı bakan başka başka
huylarımın sıtması
anahtarı kaybolmuş bir
kilitsin ellerimde
gitmene dayanır da
günahkar kalbim
kiltesi kırılıp gelmen
saçları taranıp gelmen
cehennem eder zındanlarımı
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder