RENK/Mustafa Alper TAŞ

kendi baharıyla
bu camlar boyunca saçlarının gölgesi
savrulan suların serinliği
öyle bakıyorsun
darılmış boyunlarıyla
kuşların

kalbini biliyorum
ötede bir telaş

yolumuzda budanmış
dağ ölüleriyle
daha ne kadar kalırız
bir ses duyduğumuzda
şarkılarla karışan biz

o kesik anında
işte mavi bir duvarı var
ölümün.

"AŞK BİR YALNIZLIK ŞARKISIDIR"/Hasan EJDERHA

ÇAĞIRMA BENİ EY SEVGİLİ 

Çağırma beni ey sevgili
Özlem ve umutsuzluk arasında kalmaktan bıktım
Uzak düşler gibisin hep uzak,
Söğüt yeşili gözlerin türkü gibi sıcak
Bakıp bakıp hep kendimi yaktım 

Çağırma beni ey sevgili
Sen dağ dorukları gibi asi ve yükseksin
Ben dağ yamacında yalnız mezar gibiyim
An olur hırçın rüzgârlar gibi esersin
Bense bir yağmur sonrası gibi dingin 

Çağırma beni ey sevgili
Bir gül ömrü kadar bile olmaz düşlerim
Sen yoz kentlerin yaldızısın
Ben saf köylerin sızısıyım
Ellerinde yarım kalır gülüşlerim 

Çağırma beni ey sevgili
Senin anlatacak anıların olur
Benimse anlatamadığım yürek sızıları
Uçurum kenarı çiçek, netameli rüyasın sen
Sana neşeli an, bana acı yarın olur 

Çağırma beni ey sevgili
Gülüşlerimizi paylaşamadık hiç, bilirsin
Yaşayamadıklarımızı biriktiremem artık
Aşkın yalnızlığımı çoğaltıyor hep
Sen yaşanacak değil söylenecek şiirsin 

Bu şiiri size, Durdu GÜNEŞ'in "AŞK BİR YALNIZLIK ŞARKISIDIR" şiir kitabından sundum. Fark ettiniz değil mi ne dediğimi. "Durdu GÜNEŞ'in şiir kitabından" dedim. Niye buranın altını çizdiğimi anladınız değil mi. Durdu GÜNEŞ'i mizah ile biliriz.:

MEMUR OLDUĞUMU KİMSEYE SÖYLEME
BİTKİLERLE SOHBET
EMEKLİ MEHMET EFENDİDEN FIKRALAR

Can GÜNEŞ imzasıyla:
AŞK İNSANI KOMİK YAPAR
BEN HAKİMİM MASUM BEY
HAYVANCA ŞAKALAR

AŞK ÜZERİNE ÇEŞİTLEMELER Kitaplarından bazıları. Hepsi mizah, hep mizah. Gerçekten mizah konusunda dönemine adını şimdiden yazdırmıştır Durdu GÜNEŞ. Hem mizahının kalitesi, hem fikri yönü, hem de mizah ve kültür geleneğimiz açısından mizahımız için hem yeni bir nefes olmuş, hem de kendine ve bu millete özgü yeni bir çığır açmıştır.

"AŞK BİR YALNIZLIK ŞARKISIDIR" gibi güzel bir şiir kitabını konuşmak üzere başladık, mizaha kaydık. Elbette konu Durdu GÜNEŞ olunca şansınız yoktur elbette. Durdu GÜNEŞ, o mizah üretim merkezi gibi hep üreten Durdu GÜNEŞ ve şiir. Açık söyleyeyim ve hatta itiraf edeyim. Mizah ile bunca hemhal olduktan sonra Durdu GÜNEŞ'in adıyla şiir kitabı denince çok şaşırmıştım. "Eh canım benim de bir şiir kitabım bulunsun" babından bir şiir kitabı gelmişti aklıma. Bu arada yakından bilirim durdu Güneş'in şiirle alakasını ama o yıllar önceydi. Mizahta bunca yol almışken, şiirin taa arkalarda kaldığını düşünüvermiştim. Şiirleri okuyunca bunun böyle olmadığını anlamakta gecikmedim. 

Kitabın bir güzel özelliği daha var ki! Kitabın kapağını, Gurdu GÜNEŞ'in kızı sevgili yeğenim Bengisu GÜNEŞ yapmış.  

"ÇAĞIRMA BENİ EY SEVGİLİ" şiiri ile başladık. Seslendirilmiş şiirinin kaydını sunacağım sizlere.

Durdu GÜNEŞ mizahta da şiirde de eğip bükmeden söyleyen bir şair ve mizah ustası. Mizah kitaplarında Durdu Güneş'i okurken hem duygulanacak, hem düşünecek hem şaşıracaksınız. Biliyor musunuz, şiirlerini okuyunca da bu duygulara gark olacaksınız. Bazen nostalji, bazen tam gerçeğin ortası, bazen aşk ve bazen de üzüntünün, hüznün o kendine has tadını yaşayacaksınız.

Hadi Durdu GÜNEŞ'in bir şiiriyle noktalayalım yazımızı.

SÖYLE EY DENİZ! 

Söyle ey deniz!
Dalgaların neden böyle hırçın, neden köpürür
Kederden mi, sevinçten mi pek bilinmez
Sana bakan hep kendi kalbiyle görür 

Söyle ey deniz!
Neden bazen sessizleşir, durgunlaşırsın?
Bir şey söylemek ister ama söyleyemez gibi
Yoksa sende içinde gizli bir sevda mı taşırsın 

Söyle ey deniz!
Bazen suların ne güzel bulut olup yükselir
İmrenirim sana, ağır gelirim kendime bazen
İçimden, benim de hep bulut olasım gelir 

Söyle ey deniz!
Senin yüreğin bazen ısınır, bazen soğur mu?
Benim yüreğim hep sıcak, bazen dayanamam
Onu sana, ara sıra emanet versem olur mu? 

Söyle ey deniz!
Her vuslatın sonu hasret bileceğiz
Şimdi veda zamanı, bir gün kısmet olursa
Kaldığımız yerden devam edeceğiz 

AŞK 

Bir yakıcı büyü gözlerinde
Bakışların mızrak mızrak
Dolaşma kalbimin üzerinde
Nolur bırak 

Bilmezsin içimde kandil kandil
Duygular yanar, umutlar yanar
Bilmezsin bu gönül cahil
Birden kanar 

Sıralar arasında görünüşün
Bir ateş gibi içime dolar
Biçaresi olurum bu kızgın düşün
Rengim solar 

Bir duman olurum mısra mısra
Şiirlere sığınırım çaresiz
Sarılıp ölürüm kefen gibi sayfalara
Sessiz sessiz 

Sen bundan habersiz eğlencelerini
Sürdürüp zevk almaya bakacaksın
Kim bilir benim gibi nicelerini
Yakacaksın 

DURDU GÜNEŞ'İN KİTAPLARI

BEN SENİ/ Murat TÜRKMENOĞLU

Ben seni…

Loş odayı aydınlatan titrek mum ışığında,

Bir dolmuş durağındaki yalnızlığında,

Yağmurdan kaçıp saklandığın o saçak altında,

Bir çocuğa duyduğun sevginin sıcaklığında,

Ansızın karşına çıkan eski bir dost gülüşünde,

Beraber arşınladığımız yolların keyfinde,

Üzerine giydiğin hatıralar tadında,

Gözlerinde yanan umut ateşinde,

Yüreğinde kopan fırtınalar içinde,

Sus pus kaldığın anların hepsinde

Tüm bunların üstüne;

Adımı duyduğun an

Seni esir alan heyecanların

Tam ortasında, seviyorum...

BİR GURBET, BİR MİLİTAN, BİR SULTAN/Fazlı Bayram

gidiyorum gurbetim içimde gidiyor

şu zifiri sermayenin ortasında

karları papatyalar deliyor

kar bile şaşkın

döş cebimde hüseynî bir armağan

kalbimin sıcaklığında

armağan sultanımın

sultanım şaşırmıyor

ben bu ufak tefek cesedimle

dev cüsseli adamların karşısındayım

dokunsam yığılacaklar

resmî ideolojileri bir türlü aklım almadı

belki çok resmî geldiler bana

oysa hep sivildim onları izlerken ben

gurbet hep içimde gittim

içinde olduğumu da gurbetin çaktırmadım hiç

Nizam-ı Alem’i toplantı yapmak sanırdım

Bosna’da  Ezan okumakmış oysa

bir öykü vardı eskiden

evlenip de giden ağabeylerin gittiği ülke

o ülkede de var mıdır?

genç militanların vatan sevdaları

yoksa somurtkan bir virjinya kedisi midir?

gözlerinden erzak sağılan

tüm cümleleri yeniden gözden geçirelim

öykünün başlığı

yatağına kırgın akan ırmak olsun mesela

anlamıyorum kalayı geçkin kazanı

niye satıyorlar artık

yeniden kalaylatmak yerine

efendiler ben diyorum ki kısaca

nefislerinizin üzerindeki örtüler kalktı

sultanıma dönelim

gün doğmadan sıratıma doğduğunda sen

biliyorsun bu benim sınavım

baştan daha en baştan kaybettim sultanım

geliyorum yine içimde gurbet

gidiyorum yine içimde gurbet

bu sınavı kaybedeceğimi biliyordum

dayanamıyorum hasretine

dikkat !

şarbon mikrobu değil bu

militan şerbeti

civarda görülen tüm şüphelilere içirin

bu şerbet aşka devadır

kınadıklarımızı yaşamadan ölmeyeceğimizi biliyorsunuz

başka müşkülatı olan var mı?

…

başka müşkül müşkülden sayılmaz

öyleyse konu kapanmıştır.

GÖZLERİMİ MIHLADIM DUVARA/İsmail SAĞIR

Gözlerimi mıhladım duvara, resmini astım

Saniyeler zehir, kendimedir kastım

Camdan bakmaya alıştım dünyaya

Dil çıkardım içimdeki korkunç mumyaya

Niye ve niçinler başucu kitabım

Her gece uykusuz, buhranlara hitabım

Dertler, bir tespih, birkaç kâğıt, bir kalem

Kazanda kaynattığım ağulardan ibaret bir âlem

Can çıkmaz gecelerin bekçisidir bu saat

Uğultular, araba vızıldamaları kulağıma en büyük kabahat

Gündüz soframın kırıntısından yiyen kuşlar

Gece pencereme ziyarete gelseler, işte o vakit bir türkü başlar…

HANÇER / Şeyhşamil EJDERHA

Hançer yüreğimin ortasında

Derinden derine

Bir türküdür dilimde dolaşan

Bilmediğim bir türkü.

Rüzgârın terkisinde yol alan

Gözlerde yaş yok

Ağlama vakti bu an

Rüzgâr sinirli

Rüzgâr hırçın

Rüzgâr güçlü

Ben güçsüzüm.

Ses tellerimin peşinde

Dalga dalga yol alan gelecek

Gelecek  olan sevgili…

Boşluk, sadece boşluk

Hissetiğim anda ölüm

Bülbül olmasaydı anlamı neydi gülün

Elemim, kelamım, anlatılan hikâyem

Virgülle biten tek hecem.

Hissetmek nedir?

Gökyüzünde uçan kelebeği

Düşünceyi, namaz vaktini…

Hançer yüreğimin ortasında

Derinden derine

Bir türküdür dilimde dolaşan

Bildiğim tek türküdür

Seccademin üstünde yol alan…

                                               23/02/2014 01:50

                                               PAZAR

ŞEHİR VE HATIRALAR/Ufuk TÜRK

Evler kül yığınları uzaktan

Güneş vurunca moraran bir sahra

Bir şehir sensiz de oluyor işte

Toprak çekiyor suyunu saklıyor bahara.

Denizler akıyor şimdi penceremden güneşe doğru

Bir yağmur süslüyor göğü baştan sona

İkindiydi vakit ve göç vardı

Kimsesiz bir çoban gibi uzansam dağlara.

Dağlar hep göğsüme göğsüme vuruyor

Ağaçlar yontuyor bakışlarımı

Duvarda yarım camlı babamın kırık resmi

Şimdi beni eski bir oyuncağın hayali avutuyor

Karşıki dağda olmasa

Yaslamasam başımı o dağa

Duramazdım buralarda.

Her akşam dolunca bahçemize ezan

Babamın ‘akşam ezanında evde ol’ tembihleri gelir aklıma

Sonra kırdığımız camlar,

Annemin yaralarımdaki kumları temizlemesi bazen.

Ben, tam da burada

Bitirip sözümü geçip gitsem geceye

Alnımda kalemin izleri durur.

Çocukluğumun masum köylüleri,

Tarlalar dolusu ırgat ve at arabaları.

Eskilerden bir hatıra beni avutur.

Bir rüya şimdi üstüme üstüme geliyor

Korkutuyor beni kurduğum dünyalı cümleler

Düğüm atıyorum acılarıma ve sesime

Hayat son yumruğuyla yere seriyor.

Savaşlar var geceler boyu

Kurşun bir çocuğu vurur şimdi Suriye’de

Çocuk ki çağa dimdik durur gözleriyle

Çocuk ki uçurtma uçurtmalı bahçelerde.

Hançer lazım şimdi, kızgın bir hançer

Dağlayıp gecelerin en kara yerini kanatmalıyım!

                                         

                                        16 Şubat 2014/Iğdır

TOPRAĞIN OĞLU SUDOKU/Fazlı BAYRAM

yetişkin bir sızı dört yanda

dört buçuk ağızdan

ıslak kulaklarla bu çağrı

bu çağda bu çağrı

noktalanır bir şemsiye tepesinden

pıtır pıtır cim karınlarına

sen olmasan yeşil pardesömün

iç cebinde kalırdı bu mektup

yetişkinliğe atılan ilk adımdı bu çünkü

şu kalbimizi kanatan rozetleri

iliştirme vaktidir vestiyerlere derken

derken sıkıcı bir birifing

ve ardından ilk yetişkin tavrı beklerken

asma kilitlerden

Tanrı aşkı yeniden yarattı

ben de ilan ettim elit bir toplantının orta yerinde

dev bir biblonun ardında

son sigaralar söndürülürken

(ben olsam södürülenlerden birisi tütün olurdu o ayrı)

aşkı kuşananlar kahraman ilan edildi

şimdi başka bir yetişkinin

bu konuya ilişkin bir fikri yok

kan içindeyim.

MODERNİZME BİR GEDİK; SÜKÛT/Bekir BÜYÜKKURT

"Bu şiiri, hikâyeyi ben yazmalıydım ya da bu sözü ben söylemeliydim!" dediğimiz halleri belki de sıklıkla yaşıyoruzdur. Bunu adavet ve kin ile değil de, gıpta ve hayranlıkla ifade ediyoruz tabi ki. Lakin bendenizin asıl meramı neden ben yazmadım ya da ben söylemedim değil. Sükût eden insanları gördüğümde hayranlıkla seyreder ve 'neden bende bu güzel insanlar gibi sükût edemiyorum' diye içten içe kendime kızarım.

            MODERN ÇAĞ; VİTRİN ÇAĞI    

Her şeyin görüntüye yani vitrine göre değer kazandığı bir zamanda manayı ve içe doğru derinlik kazanmayı, yücelmeyi esas alan sükût, ehli haricinde anlaşılamayacak ve kıymeti bilinemeyecektir. Efendimiz (SAV)'in 'Ey iman edenler, ya hayır söyleyin ya da susun' Hadis-i Şerif'ini 'Söylersen hak söyle, söylemezsen sükût eyle' şeklinde ifade eden medeniyetimiz elbette sükûtu, boş ve malayani konuşmaya tercih etmiştir. Lakin günümüzde bu durum tam tersi bir seyir takip etmektedir. Yalan ve malayani olup olmamasına dikkat edilmeden karşıdakini konuşmasıyla etkileyen insanlar toplumda maalesef kıymetli görülmekte ve tercih sıralamasında ilklerde bulunmaktadır. Halbuki hakikat sırrına vakıf olmak, çok konuşmayla değil, sükutu kendine şiar edinmekle olacaktır.

            HAKİKAT OLMADAN SÜKÛT OLMAZ

Yaşadığımız hayat her şeyi tek boyuta hapseden paradigmalar silsilesi haline büründürmüştür. Bu durum hakkı esas alan düşünceden mahrum olmamızdan kaynaklanmaktadır. Önyargılar, düşmanlıklar, basmakalıp bilgiler, putlaştırmalar... İşte bu ve benzeri haller düşünceden mahrumiyetin tezahürleri olarak ortaya çıkmaktadır. Düşünceden maksat salt aklı ve modern malumat yığınlarını esas almakta değildir. Hak olan düşünce, eşyanın hakikat sırrına vakıf olmak ve hakiki tefekkür sancısının neticesinde sadrımızın genişliğince düşünebilmektir. Eşyanın hakikatine mazhar olan insanların mantık sakatlığından kurtularak hayret makamına yücelmesi, tefekkür rahlesinden geçerek sükûtu kendisine şiar edinmesi kaçınılmaz olacaktır.

            YENİDEN 'BİZ' OLMAK İÇİN SÜKÛT

İçimizde küllenen hakikat ateşini yeniden harlamak ve alevlendirmek için sükût etmeliyiz. Derunumuzdaki uykuya dalmış ve unuttuğumuz hakikat aşkını uyandırmak ve hatırlamak için sükût etmeliyiz. Modern aklın cerahatini, gönlümüzün saf ve temiz suyuyla tertemiz etmek için sükût etmeliyiz. Malumat yığınlarının tıkıştırıldığı, adeta birer çöplük haline getirdiğimiz beyinlerimizi modern cahiliyenin türlü afet-adetlerinden kurtarmak ve hakikat pınarıyla pir-u pak eylemek için sükût etmeliyiz. Bu topraklarda yeniden taşa ruh ve mekâna mana vermek için sükût etmeliyiz. Dünya sürgününde bir nebze de olsa sükûn bulmak için sükût etmeliyiz. Kalbi inkılâp, Muhammedi(SAV) ruh, hikmet ve merhamete 'Yeniden Bismillah' diyebilmek için sükût etmeliyiz.

Sükût ne de güzel yakışıyor insana,

Ve insanlğını kaybetmişlere tantana.

GÖZLERİM EMANETİMDİR SANA/Murat TÜRKMENOĞLU

 

Gözlerim emanetimdir sana,

Gülüşüm de,

Karanlık köşelerimdeki aydınlığım,

Düşlerimdeki o yemyeşil çınar ağacı,

Ve ağaçta sallanan o küçük çocuk,

Penceremden akan yağmur damlası,

Kitaplarımın içindeki o mis koku,

Annemin bana olan şefkati,

Babamın göstermese de bana olan o büyük sevgisi,

Emanetimdir sana.

Tüm bunların ötesinde

O içten, sıcacık, tertemiz, koşulsuz sevgim

Emanetimdir sana

Ay yüzlüm.

SEN GELİNCE SULTANIM/Hasan EJDERHA

Sen gelince

Kırk kuş, kırkı birden

Kalp yatağıma girip,

Tıkış tıkış dolduruyorlar

Sonra kıpır kıpır kıpırdayıp,

Âdeta beni öldürüyorlar.

Sen gelince oluyor bende ne olduysa

Nasıl dayanırım ben aşk buysa

Sen gelince cezbe çığlıkları içinde

Kuşlara karışıp gidiyorum

Kuşlarla olmak güzel de

Dağıttığın ateşten yoksun oluyorum

İçimde kuşlar kıpır kıpır

Geri dönüyorum

Ayrılınca huzurundan ateş sıfır

Küçük tepeleri aşınca sönüyorum.

Medet ya sultanım medet

Beni ceylanlarına çoban et

Aldıkları ateş ile dönerken millet

Benim ateşimi de gönlüme hapset

Sultanım beni de adam et

Pür-i perişanım efendim

Öyle zalim ki nefsim

Ancak sen olursun bana mukayyet

Medet ya sultanım medet.

KARANLIK / Akif Lütfi İnanç

Kayboldum şehrin ışıl ışıl parlayan sokaklarında

Yok mudur bir karanlık zayıf gözlerime

Bir karanlık lazım sigarımın közüne

Ey karanlık gel artık!

Kayboldum rengârenk tablolarda

Ne sen vardın ne de karanlık, o boyada

Bir siyahlık lazım o beyeza

Ey karanlık gel artık!

Yolun sonundayım önümde zifiri karanlık

Arkamada kalablık, pırıltılı dünya

Tut elimden ey dost-u hüda

Tut elimden de karanlığıma uğurla.

ISRAR / Fazlı BAYRAM

gölgeni dahi güneşe tut

karanlık yanların aydınlansın

besmeleyle başladığın hangi işten zarar gördün

lümpen bir hegemonyada

aşağılarda bir yerde

bastığın topraktan daha aşağı hatta

kürek kemiklerin ve

bir gümüş tespih

tespih otuz üçlü

ikiyle çarpınca on dörtlü.

öyle Malazgirt zaferleriyle çıkamazsın

bu cendere başka

nostaljik bir rehavete adres yazdırma sakın

tut gölgeni güneşe ki

ölüm bile aydınlansın üstünde.

hakikaten İstinye krokileriyle mi

avundun sen bunca deniz

yelken avcıları ve midyeler varken

musalla esvaplarına yazılır mı sandın

pes öyleyse

koy soyut kavramları

zencefiller uyutsun

yine güneşe tut gölgeni dahi

biyolojik bir silahın başlığına oturt

tüm Yahudileri

böylesi daha yakışır kumsallara.

KAHRAMAN MASKELİ HAİNLER/Bekir BÜYÜKKURT

Her devirde kahramanlar ve hainler olagelmiştir. Ve bulundukları dönem itibariyle kahramanların da hainlerin de savunucuları ve yolundan gidenleri her daim bulunmuştur. Lakin son devirde simaların hakikatinin izhar edilmesi noktasında izler karmaşası had safhaya ulaşmış ve hakiki manada kimin hain kimin kahraman olduğu tam olarak belirlenememiştir. Bu belirsizliğe sebep olan birtakım etkenler vardır.

            ARŞİV KAYNAKLARININ YOK EDİLMESİ

            Osmanlı Devleti arşiv kaynaklarının tutulması ve muhafazası noktasında, dönemiyle ve dönemine kadarki devletlerle kıyas edilecek olursa, en başta gelen devlettir diyebiliriz. Payitahta en uzak mesafedeki uç noktalarda yapılan ya da yapılacak olan herhangi bir değişikliğin merkeze kısa sürede bildirilmesi hadisesini ifade etmek bu geleneğin ne kadar kuvvetli olduğunu belgelemiş olur. Bir veçhesiyle bu gelenekten korkan ve günümüzde kahraman olarak bilinen ama asılda ihanetin zirvesinde bulunan birtakım zevat işe ilk olarak İslam Harflerinin kaldırılmasıyla başlamıştır. Çünkü kahramanlık maskesi altındaki hain simaların açığa çıkmaması için ihanetin vesikası niteliğindeki belgelerin okunmaması gerekmekteydi. İslam Harflerinin yasaklanması, arşiv kaynaklarının atık kağıt fiyatına yabancı devletlere satılması, önemli belgelerin rutubetli depolarda küflenmeye terk edilmesi, rejimin yanlışlarını beyan edenlerin ya idamı yada sürgünü...

            GEÇMİŞE SÖVMEK, KENDİNİ KUTSAMAK

            Her gelen yönetim, istisnaları olmak kaydıyla, neredeyse sürekli olarak geçmiş dönemlerdeki yapıya ve yönetime ağır eleştirilerde bulunmuş ve uzunca bir müddet varlıklarını bu şekilde devam ettirmişlerdir. Çünkü önceki yapının sözde yanlışlıklarını izhar etmek, mevcut yapıyı korumak demektir. Lakin burada şaşılası bir durum vardır ki; gözleri görmeyen, kulakları duymayan, idrak kanallarına iltihap bulaşmış insanların anlayamayacağı bir durumdur. Neredeyse bütün dünyaya asırlarca adaletle hükmetmiş bir geleneğin onlara göre üç yılda tefessüh etmesi hali. Meseleye hakikat penceresinden bakacak olan vicdan ve insaf sahibi ehil kimseler hiçte böyle bir hadisenin zuhur etmediğini anlayacaktır. Tabi eğer kalpleri mühürlenmemişse.

            RABITASIZ NESİLLER; ON BEŞ MİLYON GENÇ

            Devleti meydana getiren Milletin geleceğe atacağı sağlam adımlar, ancak geçmişin tecrübelerinden istifade edilebildiği ölçüde olacaktır. Ama maalesef genç olan ve tecrübe yoksunu bu yapı kendi iktidarını koruyabilmek adına bu meseleyi görmezden gelmiş, milletin ve devletin geleceğini tehlikeye atarak, geleceği çürük temeller üzerine bina etmeye çalışmıştır. Milletin varlığı noktasında kayıp bir dönem olarak ifade edilmesinde herhangi bir beis görülmeyen Cumhuriyet devri; dil, kültür, düşünce, mimari, edebiyat, sanat, medeniyet... alanlarında izi hiçbir zaman giderilemeyecek yaralar açmıştır. Milletin geleceği olan genç nesillerin programlanmış beyinler gibi yönetilmeye çalışılması ve makineleşmeye gösterilen sözde yoğun alakayla, nesillerin de birer malzeme olarak görülmeye çalışılması; kadim medeniyetin mukaddes nesillerini mazisiyle rabıtasız, ahlakın ve fikrin tefessüh ettiği, Kelime-i Tevhid'siz nesiller haline getirmiştir. Garbın kokuşmuş ve tefessüh etmiş ahlaksızlığını Türk-İslam Kültür ve Medeniyetine tercih etmişlerdir.

            DÖNEMİN HELVADAN PUTU; LAİKLİK

            İlahi iradenin yok sayılaraktan, vahyin rehberliğinden mahrum olmayı kendileri için daha kabul edilebilir gören güruh; laikliği neredeyse din haline getirmiş, İslam'ın sancaktarlığını yapan Millet-i İslam'a bu helvadan putu dayatmışlardır. Mana veçhesi de olan hayat yalnızca maddeden ibaret değildir. Hayatı yaşayan insanların ve insanlar tarafından oluşturulan kurumların da elbette mana yönü olacaktır. İnsanların bu yönünü görmek istemeyen bahtsızlar, önce kendilerini ve devamında ise sürülerini zalim ve adaletsiz düzenin orta yerinde yapayalnız ve çırılçıplak bırakmışlardır. Ve adeta kurda kuşa yem olmuşlardır.

            Millet-i İslam'ın geçmişle rabıtasının koparılması adına dayatılan sözde devrimler Milletin sinesinde yer bulamamış ve ters tepmiştir. Bu Millet; asılan ve sürülen binlerce alimin suçlularını, frenk libaslarını zorla giydiren düzenin zorbalarını, İslam Harfleri yerine Latin harflerini getirenleri, Ezanı yıllarca asliyetinden koparanları, Ecdadına hain diyenleri, Dinine kast edenleri hiçbir zaman unutmayacak ve layık olduğu yere gömecektir. Maskelerin düşeceği günler belki yarından da yakın...

GEÇMİŞE‏/Levent NERGİZ

Büyümüşüm

Öyle gerekiyormuş...
Benliğimde erimiş ukdelerle
Hüzünle yoğurulmuş halde kalmışım,
Yalnızlık pencerelerinin korku perdelerinde...

'Ne de çabuk'
Diye başlamak istiyorum söze,
Ne zaman büyüdüm,hangi zaman?
Hani diyerek,
Küçük mutluluklarımı sormak geliyor hayata.
Nerede deyip,
Cevap almadan ağlamak bir kenarda...

Bembeyaz kelebeklerdeydi hep gözlerim!
Onlarla mı gitti türkuaz mavisi düşlerim?
Kağıttan gemilerin ömrü kadar mıydı,
Tüm tutkularım,bütün sevinçlerim...

Bir boşluk var içimde,
Diyor ya şair "eksik bir şey var" diye,
Tam da öyle işte...
Anlamak istemiyorum inadına tezatlara sığınıyorum,
Ama biliyorum gücüm sınırlı ve hayat geçiyor öylesine...

Büyümüşüm,
Öyle söylendi.
Hayırlar olsun..