KARANLIĞIN ÜŞÜDÜĞÜ AN / J.Asb.Kad.Bçvş. Fikret TUNÇ

Başta Eşim ve Oğullarımla destek olmak üzere “TÜM ŞEHİT VE GAZİLERİMİZE” ithafen tarafımca yüreğimden mısralara dökülmüştür.(14 HAZİRAN 2017)

Gecenin karanlığı çöktü zannettiğinde,

Umut’umuzun yeşerdiğini hissedeceksin,

Ben yoksam da üzülmeyeceksin,

Onur’uyla dimdik yürüdü diyeceksin.

Garbın âfakından bahsediyor ya üstad,

Meraklanma! İman dolu göğsümüz gibidir serhaddimiz,

Bu yol vatan yolu, sonunda varsa mukadderat,

Biz onu “Şehadetin Şerbeti” bilmişiz.

“Ölüm Allah’ın emri de şu ayrılık olmasaydı” derler,

Bu davaya yürekten inanan “Mavi Bereliler”

Ben şehit oğluyum incitemem vatanı,

Gazi de kalsam unutamam yanı başımda yatanı.

Bu dağları aziz toprak diye bilenler,

Bayrak ve sancak uğruna ilerler,

Teferruattır onlar için gerisi,

Beşeridir, kanı, kemiği, derisi.

 “TUNÇOĞLU” gördü karanlığın üşüdüğü ânı,

Dünkünden şükürdür bu güne hali,

Issız soğuklar mı dersin derdi, ahvali?

Ayakyalın da geçersin, imanın varsa “Sırat-ı hanı…”

BEKLEME KORİDORU/Bilge Doğan Kepek

-Rüzgar susunca 

Koşuyor koşuyor koşuyorum. Tüm umutlar heybemde alabildiğine koşuyorum. Şehrimin yüksek duvarları arasında, soluk soluğa koşup ışığı takip ediyorum. Bir güzellik vardı bu gece, sebebini bilmediğim ama ruhuma hafiflik hissi veren.

Bir ışık evet, melek desem değil, kadın desem değil, erkek desem değil, cin mi peri mi bilemediğim bir ışık önümden akıp gidiyor. Duvarların arasında bir görünüp bir kayboluyor. Bilmediğim bir dilde ışıklı bir yazı bırakıyor önünden geçtiği duvarlarda. Şaşkın ve hayran yazıları seyre dalıyor ama okuyup anlam veremiyorum. Sonra bir daha koşuyorum peri kabul ettiğim ışığın arkasından.

Duvarlar arasında sihirli ve masalımsı bir koşturma devam ediyor. Peri-suret ışık, davetkâr bir şekilde bir görünüp bir kayboluyor. Yazılar yazıyor duvarlara. Bu yazılara hayranlıkla bakıyor ama okuyamıyor ve yeniden koşuyorum.

Vakit geceydi. Rüzgar susmuş, çiçekler uyumuş, ay bu gece doğmamıştı. Zaman ileriye değil çocukluğuma akıyordu. Neye sancılı anlam veremediğim bu gece tuhaf bir geceydi. Bütün tabiat sanki nefesini tutmuş, benim peri-suret bu ışığın yazdığı yazıları sökmemi bekliyordu. Işığın arkasından koşuyordum. Her seferinde aynı heyecanla coşuyor, ışıklı yazıyı okuyamayınca tekrar koşuyordum.

Kan ter içinde uyandım. Aynı rüyayı kaç gündür görüyordum ama anlam veremiyordum. Rüyamdaki yüksek duvarlı yere gidiyor, bakınıyor, yazıları arıyor, ıssız bir sıcaktan başka birşey bulamıyordum. Hiçbir şey göründüğü gibi değildi. Sonra ertesi gece yine aynı rüyayı görüyordum.

Bekleyiş sancısının bir tezahürüydü bu rüyalar aslında. Bir umut dokunuşuydu. Ah peri-suret hadi bana:"Herşey geçecek, güzel günler yakında..." diye bir masal anlat lütfen. Günün kabusları bu rüyalarla bir an diniyor ve umut ferahlığına bırakıyordu kendini. Bu rüyaları güzele yormakla ertesi gün mutlu oluyordum mesela.

Bekleyiş sancısı diyordum. Mutluluğu bekleyiş, sevgiliyi bekleyiş, evliliği bekleyiş, parayı bekleyiş, iyi bir ev almayı bekleyiş, evlat sahibi olmayı bekleyiş gibi maddi manevi bütün bekleyişler hep iyiye dairdi. Felek bizimle aynı fikirde değildi. Bu yüzden beklemek eylemi bir sancıya dönüyor ve bütün ömrümüzce sürüp gidiyordu.

Gece oluyor yine. Rüzgar susunca peri-suretin peşinden geceye süzüldüğüm rüyam tekrar başlıyordu. Hiç bilmediğim anlamadığım bir yazıyı anlama çabasıyla, ışıktan bir suretin peşinden sabaha kadar koşuyordum. Bu sefer ışığın arkasından bir kuşa dönüşüp gökyüzünde kaybolup gidiyordum.

İltifat / fazlı bayram

       

 /hasan ejderha'ya/

densizim

cahilim hem edepsizim

kollarımda çok adam bayıldı

bazıları altına kaçırdı zihnimde

çok direksiyon salladım bu yolda abi

hepsi takma diş çıktı

ağzımdakilerin

fayda yok

sıcak olsa da ekmeğim

ben gene soğutup yemeliyim

yoksa dişlerim

takma dişlerim ekmeğimi

öğütürler ellemeden ben

sövüyorum ben de her fırsatta

olur olmaza değil hak edenlere

söylediklerini unutan et kemiklerine

dişlerim aç köpek sürüsü

kendim taktım elimle hepsini

arı kovanı takma

hem edepsiz

hem cahilim

densizim en önemlisi

kaçırma gözlerini

CAMİDE ÇOCUK SESİ /Enver ÇAPAR

1.

Çocuk gelmezse camiye

Öksüz kalır tek minare

Eksik kalır bir  tarafta

Ses aranır  arka safta

Cami çocukları özler

Hep yollarını gözler

Suyu paslanır çeşmenin

Boynu bükülür  herkesin

Halıları kim bozacak

Tesbihleri kim kıracak

İyi  düşünün dedeler

Çabuk geçiyor seneler

2.

Minaresi  göğe çıkan

Yıldızlardan ışık sağan

Mahyasına bir ay doğan

Nur saçılan camilerde

Büyüklerle yan yana

Meleklerle kolkola

Oturunca verir mola

Dua vakti camilerde

Camide bir çocuk sesi

Gülümsetir tüm herkesi

Allah diyen her nefesi

Uzar gider gökkubbede

ENVER ÇAPAR

BU MEKÂN / Gizem AKTÜRK

Bu mekân,
Dilini bilmediğim bir yabancı.

Bu mekân,
Mağrur bakışlara bir hayli kırılgan.
Bu mekânın ötesizliğinde yaşam vardı.

Her hecesine hesap sorar gibi dile gelen bir kelime,
Gelmek fiilinden türetmekti seni.
Gördüğüm,
Gözlerime inen bir perde.
Ve göreceğim,
Camın ardındakiyse son çare.

Bu mekân,
Mavi, umut yüklü bir inanca gebe.
Bu mekân,
Pusulasız bir fırtına huşusu içimde.

Bu mekân,
Derinliğince toprak, bir tek tohum, diriliğince güneş
Ve bir belalı mefhum.

Bu mekân,
Sabahın nurlu yüzünü bulaştırırken gözlerime,
Yarılsın toprak, boy versin tohum, bilensin güneş
Ve anlamını bulsun tüm hakikat.

sundurma / fazlı bayram

/ ahmet doğan ilbey’e/

ahmetabi mızrabı içeri değil

dışarı atacağız bu gece

erenlik dozu düşük

alplık dozu yüksek Türküler

çalacağız

medeniyet coğrafyamızdan

ülkendeki kuşlara haber salacağız

künde künde vuracağız boynuna

gaiblerden gelen sesin

Celal Oğlanın acısına değil de

Drama mapusundaki Hasanın

trajedisine yanacağız

ağlayacak

ağlayacağız iç gözümüzle

vecd fazlası olursa korkma

tutar çıkarırım hafif meşrep bir Türküyle

itidal tavsiye etmek değil

seni itidale çekmek bunun adı

dalgalı deniz gibi abi

sonra bin miligram daha

Ziyaya ağlamayacağız bu gece abi

efelerle zikredeceğiz

araya girenlere abi

kol kanat gereceğiz

öfkelenmek yok abi

herkes Türk’ü dinlemeyi bilecek

diye bir şey yok

kafasını koparırız bu sefer

dinlemezlerse Türk’ü dinlemesinler bakalım

bu şehir Cuma günü yazıldı sana

bana Cuma günü açıldı kapılarını

saçıldı defterler ortaya yine

her Cuma böyle değil mi

işimize de böyle gelmez mi zaten

yakalım mı ezberleri ne dersin

bu gece dinamitler senden

kor ateşler benden

nihilizm de kapıya geldi madem

bir ıbrık Türkü daha akıtalım kalplere

haftayı temize çektik yine abi

maişet savaşımızdan geriye bu gece kaldı

aldı sel oldu sel aldı

ateş çemberlerimizi

gece sana

gündüz bana kaldı

bakalım senin yolundan çekilenler

benim yolumdan da çekilecekler mi

kahinler mısralarıma sövecekler mi

neyse gene de birkaç mızrap da

içeri atalım

sen seversin Sivası

Sivastan Memduh Hocamı

Muhsin Başkana sayarsın

İdeolojiler de bitti be abi

ne dersin

gel biz de bir umre yapalım

inad etme bu daha iyi

alsan da iyi kırmızı gülü satsan da

tartsan belki yetmez bizim okka

ehli

gülü ancak gülle tartabilmiş

gülü güle tutmuş

ne yapsa güle bakmış

kırmızı güle sormuş her işi

gönül aynasını gülle parlatmış

burada kesmek zorundayım abi

girenler oldu araya

hani bir Türkü mırıldanmaya başlarsın da

yanındaki hemen daha yüksek bir sesle

başka bir şarkı söyler ya

arkadaşların da

bir şeyler yazacağı tuttu abi

Allahtan bu gdhen var da abi

Allah var iyi çocuklar

ağızları da cıvık iyi ki

yoksa

kim sızdıracak abi sana aleyhi

bu Cuma da doldu vaktimiz abi

senin daha iki saatin var

benim ki buraya kadar

kaşlarımız çatıldı bak

mızrabı dışarı vurunca

Türk’ü

zorla dinletiriz demiştim abi yeter sesimiz

bin yıl daha söyleriz

bak hepsi nasıl dinledi

bana müseade

geceniz hayrolsun

HİLALE SEVDA / Levent NERGİZ

Bir örümcek ağı ve güvercin sürüsü

İhanet ve hicret...

Taşlı dağlar yol olur Nebi'ye

Zaman kutlu beldelerde tekrara durur.

Tekerrür etmese tarih ,çıldırır zindan,

Gün olur kara bir gece, katran döker kandillere

Toprak, gökyüzünün feryadıyla uyanır

Ay kararır yıldızların eteğinde.

Her eylemde şahlanışını hatırlar küheylan,

Bin asırlık ocağın külüne kor olur

Ulu çınar kemirgenler büyütür içinde

Bir sala vakti yiğitler cehde durur.

Fetihleri yad eden bir hamaset

Oluk oluk nakzediyor kanımızda

Kaç sevdalı yüreğe umut oluyor şehadet

Bir çıban ki yıllardır durur bağrımızda

Payımıza Gök Sultan'ın kaderinden düşmüş,

İhanet ilmek ilmek örmüş rüyalarımızı

Bir avuç gafil ateşler şahını güldürmüş

ALLAHU EKBER ! Tekbirler korumuş bayrağımızı.

Bir muştu çökünce göz bebeklerine

Tanklara karşı kıyama durmuş ulu çınar

Bir yiğit ki otuz kurşun büyütmüş yüreğinde

Bir millet ki şühedayla Resul'ünü selamlar.

Dağlar şehre yürüyor şimdi

Çile, sürgünler ülkesinde kahraman

Namlulardan göremezsiniz şehidi

Başkentler başketine gidiyor bu davan

Fecr-i Sadık vaktinde, gecelerden firari

Şanlı Anadolu'nun atan kalbiyiz

Hilale sevdalı yıldızlar gibi

Güneş doğmadan dönmeyeceğiz.

03.04.2017 

Levent NERGİZ 

Hınıs/ERZURUM

beşinci ses / fazlı bayram

sessizlik
sensizlik değil ama
gök gibi
apaçık…

BİR GELİŞLE GELDİN Kİ… / A. Enbiya UZDİL

Gözlerinin en koyu yerinden

Göğ(s)ümü yakan bir bakışı var sessizliğinin

Ben ki bu kadarlık yaşımla bile

Kapanmayan bir yarayım

Diken tarlasının orta yerinde

Yapraklarını dikenlerin parçaladığı

Boynuna sırnaşık bitkilerin dadandığı

Bir çiçeğim yalnız ve korkusuz

Kendi halinde

Bir gelişle geldin ki

Gurbet sızısı çeken bir gönül bıraktın gerinde

Artık ben bir gurbetim/gurbetliğim

Gözlerinse bir sıla

Bir ev ki en huzurlusundan

Gökyüzü bir başka

Korkak kediler bir başka

Sonbahar esintileri

Sokak lambaları bir başka

Dengi bulunmazlardan değilim

Yahut boşluğu doldurulamaz bir parça

Yokuş yukarı tırmanarak geldim

Bir çift gözden ibaret kapına

O yüzden bilirim kan tere batmanın ne demek olduğunu

Çok konuştum biliyorum

Bunca yıllık sükutuma ver

Bağışla.

YAŞAMA İNADI / Gün Sazak GÖKTÜRK

Bilmiyorum!

Lügatte yokluk kelimesinin karşılığıyım ben

Şimdi işte şu hain köşe başında,

Göğüs kafesim akşamcı bir sancı...

Ölüm sıkacak sanma göğüs kafesimdeki kuşu...

Hoş kaç zamandır mihrap önünde dillendiririm ölüm isteğimi...                       

Kastım yaşamaktı,

Lakin soluk soluğa bir katil peşimde,

Hayal perde, hayat bir oyun,

Darağaçları da yeşerir elbet bereketli topraklarda,

Yağlı urganları ateşe verse, sehpadan inse ya insan...

Öldürse ya ölümü zahiren, doğursa ya yeniden hayatı…

LEYLA'DAN SERZENİŞLER-3/Bilge Doğan Kepek

             

 - Kahraman'ın gidişine 

Tüm dualarımızı edelim, doya doya ağlayalım

Anlatmak bile yasak bize mağduriyetlerimizi

Leyla diye yüreği okşanan kadınlar, artık metruk birer kalıntılar 

Koru onları Sen koru, aslında yapayalnızdır onlar...

Kızdıklarında dalgalar coşardı tüm haşmetiyle,

Ancak nefret etmeyi bilmezlerdi, öğretilmemişti bu duygu onlara,

Denizin köpüğü gibi dalgalar durulunca sönüp giderdi kızgınlıkları,

Geriye tüm duygularından arınmış saf kadın kalırdı.

Onca aşağılanmışlıklara rağmen sabırla susan Rıza'nın adıydı kadın

Aynı zamanda en girift yalanların mimarı

Mekanları ve zamanları değiştirip güzelleştirme gücüyle beraber 

Usta bir oyuncudur kötülük filmlerinin sahnelerinde 

Bir parça mutlu olsalar, tüm evreni yeşillendirmeye yeterdi güçleri,

Doğuştan mağduriyetleri yetmezdi aklamaya kalpleri,

Allah vergisiydi, ellerinin değdiği yerde can bulurdu oysa herşey,

Dillerde kabul edilen kıymetleri gönüllere inemedi.

Tırnağına zeval gelse dayanamayacakları evlatları olmasa arkada,

Dağları deler, dünyayı dize getirir bir güçleri vardı oysa,

Durması gerektiği yer demek ki burasıydı yazgıda,

Bitmeyen gönül acısını görse de idrak edemiyordu dünya.

Susarak haykırıyor, çaresizce içten içe ağlıyor,

Doğruların toptan yanlışa evrildiği günlerde yaşamaktan yoruluyor,

Diktiği fidanların yeşermesine umut bağlıyor,

Güzel günlerin geleceği müjdesi onu oyalıyordu,

Öyle bir gidiyor ki kahraman, dünyalar  başına yıkılıyordu.

Onu bekliyordu günlerce, ama o bilmiyor, hissetmiyordu 

Zamanın farklı bir boyutunda gibi yakın ama uzak sesini duymuyordu

Kadın geceyi libas gibi örtüp üstüne mateme duruyordu 

Sevildikçe güzelleşir her kadın solar yoksa bir gül gibi-katil kim-

Güzel rüyalar göremeyeceğini bildiği gecelere dalıp

Gün ışığının bir daha aynı doğamayacağı günlere uyanıp duruyordu 

Dilinde Hicaz makamı bir nağme, dünya dönüyor dönüyor dönüyordu 

SUDAN’DAN İSTANBUL’A / Sudanlı Yusuf Musa

(Birinci Yazı)

Tarihçilerin, tarih felsefecilerinin yorumlarını geliştirdikleri hatt-ı hareketi takip edenler" tarihin değişimindeki kişinin müessiriyeti” söz konusu olduğunda yorumcuların iki gruba ayrıldıklarını müşahede eder. Onların ekseriyetle "kişinin rolüne” aşırı derecede anlam yüklediği ve değişimde milletin çabasının, başarısının bir kişiye isnat ettiği görülmüştür. Milletin haklarını öne çıkarmaya çabalamalı fakat kişinin büyük rolü gözden düşürülmemesi gerektiğini düşünüyorum. Lider kişinin rolünün yeryüzünde Sünnettullah’ın bir icabı olarak ortaya çıktığını düşünerek insanlara liderlik yapabilen, onların içindeki potansiyeli harekete geçiren ve değişimi gerçekleştiren kişilerin sayıca az nispette yaratıldığı kanaatindeyim.

Kimse milletin değişimdeki rolünü inkâr edemez ancak akla gelen soru şu: Milleti değişime, terakkiye sevk eden kim? Milletin olumlu ve verimli hâle gelmesini kim sağladı? Fedakârlık ve gayret göstermelerine kim vesile oldu? Bunların amaçlarını ve yollarını kim tayin etti? Evet, tarihimiz sayıya gelmez, hamiyetperver kişiler ile süslüdür. Hz. Ebubekir (Allah ondan razı olsun) bunun misallerinden biridir. Hadis-i Şerif’te şöyle buyurulmuştur: “Eğer Ebubekir’in imanı, bütün halkın/insanların imanı ile muvazene edilse/karşılaştırılsa Ebu Bekir’in imanı daha ağır gelecektir.” Hz. Ebubekir ise yardım isteyen komutanına söylediği sözle böyle hamiyetli kimselerin örneğini çoğaltır: “Ben sana dört adam gönderdim ki her biri, bin askerin yerini tutar. Onlar şunlardır: Mikdad bin Amr, Ubade bin Samit, Zübeyir bin Avvam ve Ömer bin Hattab.” (Allah hepsinden râzı olsun)

Bu kısa girişten sonra bugünün İslam dünyasına bakarsak hayal kırıklığı ve umutsuzluğun şiddetinden ötürü bazı fikir sahibi, dava sahibi kimseler bir millet gerçeği, hikâyesi yokmuş ve sanki tarihsiz, geleceksiz olduğumuza inanmaya başlamışlardır. Hâlbuki Hak Teala’nın rahmeti her zaman gazabına galiptir. Bütün bu ahvale rağmen milletin kurtulması, tekrar ayağa kalması için Cenâb-ı Bârî’nin bir hamiyetperveri istiklâle ve istikbâle yol açıcı olarak bizler arasında yaratacağına inanmaktayım.

Benim çocukluğum tesevf** olan bir ailenin içinde geçti. Büyük dedem Ticani* tarikatının önde gelenlerinden biriydi. Sudan’ın en uzak bölgelerinden, eğitim imkânlarından mahrum bir yerde olmasına rağmen ilim sahibi bir kimse ve ufku geniş bir hocaydı. Dünyaya üç kızdan sonra geldiğim için beni çok severdi ve sohbetlere beni götürürdü. Hâlâ aklımda, halkın çoğu bize en yakın şehirleri bile bilmezken dedem bize Kahire, Şam ve İstanbul’dan bahsederdi. Bu şehirlerin İslam’a hizmet ettiğini ve Müslümanlara koruduğunu söylerdi. Çok kahraman yetiştiren bir yer olarak İstanbul aklımda kaldı. Dördüncü sınıftayken hocamız gelecekte nereye gitmek istediğimizi yazmamızı istedi, bir kompozisyon ödevi verdi. İstisnasız bütün öğrenciler Mekke ve Medine’ye diye yazdı, bense İstanbul’a diye yazdım. Hoca şaşırarak yanıma geldi, niye İstanbul’a yazdığımı sordu. Ben de korktum, Mekke ve Medine yazılmayınca günaha girildiğini sandım. Günah olduğunu bilmediğimi söyledim. Tekrar sorduğunda dayımın İstanbul’da olduğunu açıkladım. On yıl sonra, Allah nasip etti, İstanbul’a geldim. İstanbul’a ve Türkiye’ye bakarak İslam dünyasının beklentilerinin cevabının Türkiye olduğuna ve olacağına inanmaktayım. (Devam Edecek)

*Ticanî Tarikatı: Ahmed b. Muhammed Ticânî (Allah sırlarını artırsın) tarafından Cezayir’de kurulan Halvetî tarikatının bir kolu. Ahmed Ticânî 1815 senesinde vefat etmiştir. Ticânî nisbesi “Ticane” kabilesinden gelmektedir.

**Tesevf: Sufi. Ehli Tarik. 

من السودان الي اسطنبول

 يلاحظ المتابع لحركة المفكرين والمؤرخين الي انهم ينقسمون  حول دور الفرد في تغيير  حركة التاريخ الي مجموعتين حيث يتفق اكثرهم إلي ان هناك مبالغة في تعظيم دور الفرد وينظرون الي ان التغيير نتيجة لحركة المجتمع او الشعب ثم يترأسه فرد وينسب له اليه هذا النجاح1

     هذه الرؤية وان كانت تحرص علي ابراز دور وحقوق المجتمع او الشعب إلا ان للفرد ايضا دورا كبيرا لايمكن إغفاله ,وهذا اعتبره سنة من سنن الله في الكون حيث خلق بعض البشر القليلين الذين لهم قدرة عالية علي قيادة الجموع ويستطيعون تحريك الطاقات

الكامنة في داخل كل انسان فيحدث التغيير .

    كذلك لا يغفل أحد عن دور ومشاركة الكثيرين في التغيير لكن من الذي دفعهم الى المشاركة وحولهم الى ايجابيين ومنتجين ومن الذي دفعهم الى التحية والبذل ورسم لهم الطريق وحدد لهم الاهداف انه الفرد الموهوب وتاريخنا حافل بالامثلة ( لو وزن  ابي بكر بكفة والامة بكفة  لرجح ابي بكر )2  او كما قال (لصوت القعقاع في الجيش خير من الف رجل) 3   (اني قد امتدتك باربع الاف رجل على كل الف رجل منهم رجل مقامه الالف )4 وهم المقداد بن عمرو وعبادة بن الصامت والزبير بن العوام ومسلمة 

بعد هذه المقدمة القصيرة اذا نظرنا الى الامة الاسلامية اليوم لا تغني عن سؤال حيث اثار الكثير من النافذين مشاعر الاحباط والياس ووصل الامة الى درجة ظنون البعض باننا امة تاريخ بلا واقع وسلف بلا خلف ، ولكن مع كل ذلك نجد هناك متفائلون بان الله سيبعث  من يقود هذه الامة الى بر الامان ويجعلها قدوة لكل الانسانية ) "لَا يَزَالُ مِنْ أُمَّتِي أُمَّةٌ قَائِمَةٌ بِأَمْرِ اللَّهِ لَا يَضُرُّهُمْ مَنْ خَذَلَهُمْ وَلَا مَنْ خَالَفَهُمْ حَتَّى يَأْتِيَهُمْ أَمْرُ اللَّهِ وَهُمْ عَلَى ذَلِكَ

"منذ صغري نشات وسط اسرة صوفية حيث كان الجد الاكبر رئيس الطريقة التجانية وكان عالما مثقفا ذو نظرة بعيدة وسط منطقة ينتشر فيها الجهل و هي تبعد مئات الكيلومترات عن اقرب مركز حيوي لها بحكم انى ذكرت جئت بعد ثلاث بنات كان يحبى شديد وياخذنى الي دورسه اليومية ومما اتذكره  عندما كان عمري سبع سنوات كان يحدث  عن  والتاريخ الاسلامي واسباب تفرق المسلمين...  على الرغم من ان الناس لا يعرفون عن اقرب مدينة لهم باستثناء مكة المكرمة والمدينة المنورة كان يحدثهم عن القاهرة بغداد الشام و اسطنبول وما قدمته هذه المدن للامة الاسلامية فمدينة اسطنبول يحكي  ان رجالها  كالاسود وقفود سدا منيعا امام هجمات الاجانب لميئات السنوات عنها ورسخ كلامه هذا في ذهني و انا ابن الرابع من الابتدائية وحين طلب منا  استاذ الانشاء بكتابة تعبير عن مدينة نود زيارتها في المستقبل بلا استثناء كل التلاميذ كتبوا عن مكة المكرمة والمدينة المنورة الا انا كتبت عن اسطنبول عندما قرا الاستاذ تفاجا  وجاء مسرعا يسالني لماذا اسطنبول بطريقة مستغربة  ومتعجبة فشعرت بالخوف وبدات اسال نفسي داخليا عجبا هل ارتكبت خطاءا ؟ هل قول اسطنبول ذنب يحاسب عليه التلميذ؟ وماذا اقول له ؟ وفجاة خطر ببالي ان اقول له ان خالي كان في اسطنبول وتغير لون الاستاذ متاثرا وبدا هو الاخر يحدثنا عن اسطنبول وبعد 11 سنة بتوفيق الهي جئت الى اسطنبول فخطر ببالي يا ليت جدي كان حاضرا حتى اعيد له ما رايته عن اسطنبول واخيرااااااااا منذ ثلاث سنوات وانا في تركيا والتقيت بالشعب التركي بالوان وافكار مختلفة واستطيع القول بكل ثقة ان اسطنبول بما فيها من قوة  وارادة من شعبها تستطيع ان تعيد للامة الاسلامية مجدها بما يتوفر لها من قائدات ذات البعد البعيد  بمعنى كمافي المقدمة حركة التغيير تحتاج الي شعب واعي وقيادة راشدة وهذا يتوفر الان في تركيا   ................

يوسف موسى   15