YOLU UZATMA MERASİMLERİ 2 ‏/ Metin ACAR




Ekmeğimi oydular ölmemesi/için dediler
İçim hangi ekmeğin oyuluşunda atmıştır şimdi
Bir düşünsen kaç ekmek oydular bu civarlarda
Kandım,
Benden güzel kanayanını görmemişsindir
Sana şimdi kanama tarifi atarlar sosyal medyadan
Sen de kanamak, ben desem acı tutuculuk
Yolun bir de öbür ucundaki
Basamaklarını görmek istedim
Pisliğe bulaştım
Allah kurtarsın, dediler
Allah kurtarır.

Kendimi deştim
Kılıcım benden önce kınından fırlıyor
Bir düşünsen,
Bu yolu benden güzel uzatanını görmemişsindir
Yolu hangi yöne çevirirsem sende oradasın
Ellerim topraktan suya henüz geçmedi
Ellerimi de deşsem
Kılıcım küfre girmiş sayılır
Diye korkuyorum tekrar dokunamamaktan
Sana anlattım sancımı biraz parça parçaydı
Oradan parça gibi gözüküyor
Ben burada yolları birbirine bağlamaya çalışıyorum
Anlattıklarımı anlamamakta haklısın
Yolda da konuşamıyordum
Ben yolu uzatıyorduk sanıyorken
Kelimeler uzuyormuş
Anlamıyordum
Çok sonra
Çok sonra, yol bölündükten de sonra

Bu işler böyle oluyormuş
Demek ki divan kurulmadan da yargılama makulmüş
Ekmeği oymak, basamakları görmeden atlamak
Bana mensup değilmiş
Kandığımı söylemiştim kanayarak
Belki de kandım kaynayarak
Buraya daha uygun bir başlangıçtı
Ve sen yolumuzu uzattığımız gece
Dar bir sokaktan geçiyordun
Gördüm seni fakat bulamadım
Beni, hay bu beni tuttum da salıverdim
Yol bunun yüzünden uzadıysa
Merasimler bu yüzden hep sahteyse
İşte demek ki
Bu işler belki de böyle olmuyormuş
Anlamakla vaktin tabutu yalnız taşınmıyormuş.

Ekmeğimi oydular ne acı ki
Acı şimdi hangi çölün kumuna karışmıştır
Kim bilir çöl kumları
Hangi aşkın taşkınlığıyla kaynıyordur şimdi
Merak mı ediyorum?
Tabi ki çöl yolları nasıl suyu merak ediyorsa

'Allah bizi de kurtarır inşallah'
Yoksa bu daha da acı olmaz mı
Sahi bu acının üstüne daha
Acı ne yazılmalı?

***
YOLU UZATMA MERASİMLERİ



o dala çaput bağlıyorlar 
beni de asıyorlar dileklerimle
dileklerimi başkasının ağrısında
bağlıyorlar bir sancı nasıl bağlanıyorsa
ve kalbim
burada bir çalı, bir çaput ismi değil
kimse kimseye bağlamıyor sancısını
sancı sevgili
burada bir aşk değil
ben de utanıyorum aylak adımlarımdan
ayaklarım burada, burada değil

misafirdim oturduğum o ağacın altında
acı burada çok misafir kalmak gibi
tenini saklıyordu bir çaputun arasında
ten burada saklı kalmış bir zehir değil
gelişimi bekliyorsun
o kentin dış duvarları çaput bağlı değil
sancısnı unutursun bir gümüşçü dükkanında
gümüşçüler burada bir pazar değil
çok kaldım, çok kalabalıkta
kent çocuklarımızın fotoğraflarını masum çekmiyor
bizi bir ağaca bağlamıyorlar
biz burada çok biz değil
derdini asıyor bakıyor çocuklar
atlara binmiyor ya nasip demiyor kızlar
kızlar burada hiç dokunulmamış ten değil

yolumu uzatıyorum
ellerim'i
sıktığım bir bıçaktan henüz bırakmadım
bıçak burada can çıkarmak değil
yalan bir merasime katlanıyorum
çiçekli bir bahçe hayaline su döküyorum
çok çaputlu  sert bakışlı
bir ağaç gölgesinde seni izliyorum
bir sigara yaksam
sigara burada hiç zehir değil
sigara orada da hiç zehir değil
beni de kaybedecekler bir çaputun ağrısında
sevgili o zulüm burada hiç ölüm değil
yolumu uzatıyorum merasimlerle
o donuk bakışlar kal demeliydi bana
aslında çok kal demeliydi bana
çünkü kal demek burada git demek,
değil miydi emanet bırakırcasına gemileri batırmak
evet korktum buradan
çünkü çocuklar fotoğraf çekinmeyi doğarken öğreniyorlar artık
doğdu onlar limanlarına gemi yanaşmayan iskeleler gibi
evet unuttum
unuttum evet epeyce uzaklaştım
kamburu henüz çıkmamış
gövdesi eğri duran bir ağaç kadar
toprağa bağlanabilen bir çaput kadar

bu mirası da as saklı kalsın
sevgili en ince bir dala göm onu
yolu senin geldiğin yöne doğru
gösterdim kendimi bul kendini
diye diye diye bağla beni
yolu bu çıkmaza doğru uzat
çünkü taşlar burada çok ağıt değil
kelimeler burada bir savaş değil
burada ölmek
balığın ağzındaki sigara kadar sulu
ölüm burada hiç ciddi bir uğraş değil
düşünsene beni bağlıyorsun o ince dala
dal burada hiçbir dil değil
her doğan çocukları düşün
hepsinin dilleri aynı değil
süt kokmayan dua kokmayan bir göğüsten süt içiyorlar
ve aşk burada süt kadar beyaz değil
kokusunu arıyorum taze bir gülün
korkma bu sözüm burada hiç sana değil
kokusunu arıyorum taze bir gülün
az argo çok ego birazda sert bir koku
hakkını yemiş olmalıyım kesin
bir taze gülün daha
hak elbette anlarsın sevgili
burada aranılası bir şey değil
tam göğsümden vurdular,
bu sancı sana benden hediye değil
düşünsene devamlı aynı cümleyi kuruyorsun
seni benden başka kimse anlamıyor
bu elbette sevgili
bu da bir ağrı değil
tabiki zayıf bir yolda yoksulluğumu çiziyorum
işim yoktu
terliklerimin yırtılan ucunun yere sürtünmesi
bunu hiç umursamıyorum
yolu senin geldiğin yöne doğru çeviriyorum
gösterdim kendimi bul kendini
diye diye diye aranıyorum


***
KÖRÜN TAŞLA İMTİHANI













tepeden bak, uzayan uzağa bak şimdi
biliyordum yoktu orada sivri bir tepe
yeriyse burası imdi söyleyeyim
tepeden bak kaya yuvarlanıyor
benim bulunduğum alan karıncalı çekiyor
dünyam,
orada bir köyün olmaması kadar uzakta
gitmem, görmem, kalmam köy benim köyüm
beni de o köyün
kara tahtasına yaz sevdiğim
urganı mı sağlam yağla
susmam, söylerim, gülmem urgan benim urganım

tepeden bak taş yontuyorlar ayak uçlarına
sor bakalım ne istiyormuş bu içten
beni beklesin demiştim kıştan
sevdiğim beni imdi anlat o manzaraya
tepeden yuvarlanan kayaları görme
ayağına değen
yosun tutmamış taşları sevme
sevdiğim, beni anlat o yeltendiğim dallara
ve sor
yaprağını dökeceksen
niye tekrar açıyorsun...

kim kurtardı bu kuruyan yüzeyleri
kim döşedi katı mermer taşlarını duvarlarına
bu işin meselesi görmek idiyse seni
ben görürdüm görmek hâlâ böyle yazılıyorsa

biliyordum yoktu orada sivri bir tepe
olmayan bir tepenin gözlerini karıştıramam
karıncalı çeken ilgi alanlarımın yarasına
itlerin bile güldüğünü imdi sana anlatamam
koy o sofraya misafirler içinde bir tas daha
taş bağlasın gerekirse metropol valileri
ağzını bulamadıkları günlerde karınlarına

susmadım
söyledim
gülmedim
urganımın peşi sıra ağaç dalları
tenimin sıcaklığını yokladım
hava berrak çalacak seziyorum
imdi bu mektubu sevdiğim sana
sivri bir tepenin hayali ile yazıyorum
kayaların içinde gülün bittiği
bir kedinin hureyre'yi gördüğü gibi
yazıyorum alnımın kalıbı gözüne değdiği
taşların kalbine Rab diyerek indiği
gitmediğim
görmediğim
kalmadığım
o renk tonunu su ile hayal ile yoğurduğum
imdi olmayan  sivri tepede yaşlandığım
çocuk olduğum,
evlat sahibi yar sahibi olduğum
imdi o yerden yazıyor
ve soruyorum.

tepeden bak uzayan uzağa bak şimdi
imdi o ağacın dallarını
sen de görüyor musun?

***                                  
BİR BİLGENİN NEHİRLE ANLAŞAMAMASI‏






                                




                                  ve
                                  insan
                                  sevmediklerine de 
                                  benzeyebilir bazen

bu akan nehirde felsefe yapmak gibi bir derdim yok
çoğu zaman yıkandım
Musa'nın asası yere vurur on iki yerinden bölünür toprak
sonra tekrar ve yine tekrar
nehrin dışındaydım henüz kurumamıştı çamaşırlarım
kirlenmeyi yakaladım çağırmadan

şimdi ise
o akan nehre, büyüyen fidana
ve denizlerde yüzen kara parçalarına
öyle bağırılmaz
böyle çağırılır

bulutların cismine herkes gibi ben de at resmi çizerim
benim nalsız giden bir at hayali
(içimde) kuruyorum sanırım

noktaları avuç içime alıyorum
döküyorum damlaları yollarına
dudak kıvrımlarına çoğalıyorum kuş tüyleri kadar
akan bir nehir kadar
işte bu kadar
büyüyor göz bebeklerim

ben şimdi bir nehir kadar bir kafesin içindeyim
bir kafesin içindeyim
belki büyüyordur, göz bebeklerin
kuş kanadı gibi çoğalıyordur
bu geçtiğim yollar
sana da yol oluyor mudur?

ve
insan
sevmediklerine de benzeyebilir bazen

ve
insan
bir mezarlığa da benzeyebilir bazen
nehre çağırıyorsa seni bir bilge
bir bilgeye de benzeyebilir insan
kalahari çölüne su getireceğim diyorsa
bir bilgeye de oy verilebilir

ah sarmalandığım nehir yokluğu
sarmalandığım kavga
harmanlandığım yuvam
ben ona aşk dedim
o bana kentlilerin kasrını anlattı

ve sanıyor ki musa nehri ikiye bir daha bölemez
ve sanıyor ki titanic bir daha batmaz.


***

KARINCALARIN YEMEK DUASINI İŞİTMEK










öksürük gibi bir şey
ya da saçımıza yapışan reçine
aslında çingeneleri hiç kandırmazdım, biz
kendimizi kandıramadığımız gibi
veya Yasin'i tanımak gibiydi
çekirdek çıtlatmak gibiydi, korkmak
iri gözlü bir bayana düşmek kadar
bu kadar adil değildi
şu zalim hayat

yalın ayak ya da iyi geceler dilemek
duvardaki tablo kadar gerçekten gerçeksin
susan bir adam kadar sahici
şu karga tam doksan sekiz yaşında
biliyorsun iman ettim buna...

kendimize dua etsek
mesela mekânımız cennet olsa
Rab rahmet etse bize
biliyorum kulağa gülünç geliyor ve ya basit
başka dualar da biliyorduk biz
mesela susuyorduk
Rabbim...
şimdi çalışıyorum düzene sokmak için
kendimi şuralarda bir yerde unutmuştum
işte ah! haylaz çocuklar
yine saklambaç oynamaya ikna ettiler beni
beni bulduruyorlar
yine kendimle...

Rabbim
imdi sen biliyorsun
hangi şehirden geçtiğimi
çünkü bu şehir gece bile güzel değil
affet Rabbim bir şehre sövdüğüm için
çünkü bu şehir gece bile güzel değil
makyaj yapılsa sevilir mi, düşünüyorum
bu tufandan kurtulmak için
Nuh bizi de alır mı gemisine; sevgilim
şimdi yakınlardan bir kelebek çıksa
ve şöyle dese:
ömrümle alakalı bilmediğiniz ne çok şey var dostum
ben gülümsesem...

avukatları da cübbe giyerken gördüm
ilk bir camii imamında görmüştüm
ama saflık aynı zannetmemden kaynaklı
çünkü ben gördüm
ülkemde de tufanlar vardı
dallarını kesiyorlardı lise aşkımın
Peyami Safa okuyordum o zamanlar
kapanıyordum bende
harici koğuşlara
ertesi günler mi
fatihten-harbiyeye yürüdüm
saçmaydı asfaltların hala bu kadar sıcak oluşu
çok uzağa gitmiş olamazlardı
çünkü yeni bir avm'den kaçıyorlardı
o dönemde
herkes bir çok soru soruyordu
avukatlar neden cübbe giyiyordu
giyiyorsa neden bu kadar çok vukuat vardı
belki de herkes tek bir cevap arıyordu
çünkü her sorunun ayrı ayrı cevabının olması
noktayı çoğaltmaktı her daim her vakit
tatminsiz bir cevap işte
o dönem öyleydi
seviyordun cevap alamıyordun
ve bu da güzeldi
dindar genç takılmak
herkesin dindar olarak algılamak
ya da tam tersi anarşizm
dindar gençtik o dönem
ama sakallarımız yoktu
Rabbim...
o dönem sakallarımız yok ise
ve çorbanın tadına bakmadan
tuz katıyorsak
iman etmiş sayılıyoruzdur inşallah

işte böyle bitiyor
peki, ben neredeyim
yağmur duasına çıkmış bir karınca olabilir miyim?
bir karıncaya şemsiye tutmuş olmam
benim yağmur istemediği mi kanıtlar mı
çorbada tuzum yoksa
evet çorbada tuzum yok
kabulüm
mezarlıkta o cigara izmaritini ben attım
ellerimi kaldırdım
çingeneler su döktü dallarına
Ah...
şurada da bir karınca bıraktım
beni sana anlatsın diye 

***
BİR TUTAM SAÇ AĞACI












biliyorum
var orada bir şey
sen oradan geçer misin
baktığım yerden

saçların birbirine karışmış
bu adam bana benziyor
taşların önüne oturmuş
fakat devlet taşralı bu adam diyor
bu adam gökyüzüne bakıyor
eminim bundan ben
mesafeleri takmıyordur
kampanyalara da inanmıyordur
hele meclis TV'den hiç haberi yoktur
bir tutam saç kadar işte
bir ince dal kadar

biliyorum sevdiğim
bazı çocuklar isimsiz doğar
bazı çocuklar doğmadan isimli

mecburi bir çember şuram
ismi konulmamış bir ağaç gibiyim
sahi ya,
ismi konulmamış bir ağaç nedir ki
bir tutam saç ağacı olabilir
bir tutam saç ağacı
şuram,
buram buram tütüyor buram
kölelikten azat edilmiş Müslüman
kadar sevinçliyim
modaya ayak uydurmaya çalışan
geleneksel bir terzi kadar parça parça

biliyorum,
çocuklar kilit vurmaz gözlerine
biliyorum ki
susmak inceden ayara çekmektir
fiyakalı bir hayatı ucuza satmaktır
kuşların uçmadığı bir ağacı düşün sevdiğim
bir tutam saç ağacını
biliyorum,
toplumsal mesaj bana göre değil
bayram çocuklarına
toplu kısa mesajlar yazmak
bir tutam saç ağacından
dünyayı değiştirmek saçmalamaktır
farkındayım gözlerime kepenk kapattığımın

***
VİCDAN DURAĞINDAN GEÇEN GEMİLER













vicdanımdan kaç gemi geçti
binemedim hiçbirine
gökyüzünde kaç kuşa takıldım
bilmiyorlardı seni
kaç kere öylece durdum
sakın hayal etme bu duruşu
duvarların izi beynime çıktı
bir duvar ki örülü sorma
kimse yanıma yaklaşamıyor

vicdanımdan kaç gemi geçti
sen yoktun diye almadılar beni
bir gün az kalmıştı
gavur bir mahalleden geçiyordum
fakat ben bilemem
bunlar hep senin suçun
boş ver böyle dediğime bakma
saçmalamanın doruklarındayım
mahalleleri karıştırmam da bu sebepten
anlıyorsun sen işte
koşuyorum her zaman durarak

vicdanımdan kaç gemi geçti
yine de dua etmeyi öğrenemedim
adam gibi dua edemiyorum
Rabbim...
duraklar da yine de bekliyorum
bir elimde tespih
dilimde türkü
yine seni düşünüyorum

***
BURALARI DÜŞÜNME














mutluluk veren bilgi yok
dert veren bilgi
kapıda bekliyor
küreyi geziyor düşüncem
uzayda ezan sesi duydum
yeryüzünde öksüz
mutlu bir görünüm sergiliyorum
bilgili bir tilki geziyor
şuramda aç kalmış bir yer var
kapatabiliyor musun dükkanı
uzaydasın mirasımız hazır

elimde kalmış, unutmuşum
seslendim arkandan
mutlu musun bu şehirden
şimdi çimleri yoluyorum
basma dedikleri halde
oturuyorum öylece

biliyorum
akşam ezanı vakti
eve girme bahanem

mutluluk veren bilgi yok
Freud'un üstü açık kalmış gece
Türk şakası yapasım geliyor
dükkanı kapa kardeşim
biliyorum batı uygundur buna
bura benim çöplüğüm
çok fazla oyalama

çehreni solgun gördüm
seni de bulmuş oryantalistler
git bir mezarlığa
hava al gel
kaçamıyorsun işte
sana söyledim inanmadın
Fransızları bu yüzden sevmem
akım akım geliyorlar
ruhum kaldırmıyor

çok gürültülü bir yer burası
dışarıda bağıralım
birbirimizi iyi anlıyoruz sevdiğim
çok şükür Fransız değiliz
kalbini yokluyorum
iyi atıyor benimki

Ah!
az kalsın unutuyordum
çayın suyu kaynamıştır
hadi gel pişelim...


***
YİRMİ DÖRDÜN ANKSİYETESİ











bu kadar çok düşünmemeliydim
Newton elmayı çok düşünmüş müdür?
ben elmayı yerken hiç düşünmem
mesela bir gün bir kere
elma düşse ağaçtan başıma
yok hayır elma çok klişe artık
benim başıma bir gün bir kere
nar düşse İstanbul'da
çok düşünmez hemen yerdim
yok hayır hemen yemezdim
Rabbim...
bu nar bana haramsa
yedirme derdim
galiba yemezdim.

knut hamsun'un açlığını düşündüm
evham yaptım galiba
hem benim kol düğmelerimde yok
yazdıklarım çok para da etmez
yok hayır hiç para etmez
yanılıyorum galiba
yazdıklarım
parayı kabul eder mi?
Rabbim...
yoksa bende mi
bende mi aç kalacağım acaba.

yirmi dördümde paragrafım
bitti, yeni bir satırbaşındayım
yine evham yaptım galiba
bende ölürsem bu sefer
kime kalır ki dünya

yine de
bu kadar çok düşünmemeliyim
mesela banane kardeşim
gayri safi milli hasıladan
ya da bankaların yüksek faizlerinden
ben o gece harcamışım zaten hepsini
yirmi dördümün gecesinde
yedim kendimi.

yaşamayı yeni öğreniyorum
işte bunu çok düşünmeliyim
yirmi dördümde nefes aldım
kuşlar bile nefes alıyormuş
yirmi dördümde öğrendim
insanlar gerçekten ölüyorlarmış
bunu bana Newton söylemedi
yirmi dördümde kendim öğrendim
nefes alıp veriyormuşuz
ilginçlik işte...
kuşlar da nefes alıp veriyorlarmış.

yarın istiyorsan erkenden kalk
biraz az biraz düşünme
herhangi bir mezarlığa git
şiir okuyabilirsin yaşamışlara
sonra Ebu Zer'in yalnızlığını hiç düşünme
bunu en son düşünürken
çok zor oldu biliyorum
en son düşünmeyi bıraktığımda
Ebu Zer hala çölde yalnızdı.
Sonu bilindik aslında
yalnız yaşayıp
yalnız ölmeliydi Ebu Zer.

kiri çıkası dünya
yine hep oyalıyorsun beni
düşünüyorum
seni kırmızı bir leğende yıkasam
çocukluğumu hatırlarım

beni düşündürürken güldürmedin
bari tebessüm ettirseydin
bir yirmi dört saat
bir yirmi dört yaş
bir anksiyete

***
ÖLÜLER RUHUNA ŞİİR














Anlamaz saatler ecelin çabukluğunu
Göç yollarını tarihçiler bilemez
Irmaklar ne düşünür akınca
Rabbim...
Düştüğümüzde
Düşündür kullarını

Yaprakların düşüşü
Benim kadar dikkat çeker mi?
Ölümü mezar taşlarından okuyanlar
Benim kadar bilir mi?

Düşüyoruz göğü delenlerden
Zemini satın alanlar
Maviyi çalmakta ısrarcı
Göğü delen bu çöp yığınları
Beni bile kandıracaksınız
Korkuyorum...

Seni burada yaşatamam
Kendimi bile park edecek
Boş alan yok burada
AŞK mı
Denizler madde kokuyor
İnsanları ise hiç sorma

Geceleri
Yıldızlara set çekiliyor
Beyaz bir perdede hayat
Kimse kitap okumuyor
Ve kimse susmayı bilmiyor
Simalar birbirine yabancı
Burada
Kimse türkü dinlemiyor

Söylesene sevgili
Biz bu insanları tanıyor muyuz?
Ölüler bizi tanıyor mu?
Mezar taşları bizi duyar mı?
Türkü söylesek
Ölmüşlerimizin ruhuna
Bizi anlarlar mı?

Kaç zamandır düşünüyorum
Biz yumsak gözlerimizi
Diğer mahallelerde de çiçekler açar mı?
Söylesene sevgili
Bir çiçeği
Bin madde yakalar mı?

Şimdi sıra
Ruh/satımında sevgili
Benim ruhum bahçe katı
İstersen takas edebilirsin
Burada kaldıysa eğer
Boş bir dağ başıyla...
  

***

SESSİZCE












Sessizce mi ölsek?
Evet, sessizce ölünmeli
Kargaşa çıkarmadan
Kimseler duymadan
Ve yoldan çıkmadan
Sessizce mi ölsek?

Kendimi kandırıyorum ustaca
Benden sonra dünya yaşamaz sanıyorum
Ben yoksam dünyayı koyarlar bir poşete
Sokaklara hiçbir renk konmaz
Çünkü insan bir kere solar, iki kere dirilir.

Sessizce ölmemiz gerek
Kuytu bir köşede Müslüman mahallesinde
Sonra sokaklar ölmeli ben ölünce
Nisan yağmurları da kendini alıp götürmeli
Ve topraklar işte o topraklar
Benim hamurumun yoğrulduğu
İstanbul da ölmeli...

Sessizce mi ölsek ne dersin?
Biz orta kuşak iklim çocuklarıyız
Bilmiyorum ne kadar sessiz ölünebilir
Ya da bir ölüm ne kadar sessiz geçebilir
Bizim kuşağımızdan...

Beline bağla şimdi kemerini
Şimdi sessizce uçmanın vaktidir
Kargaşa çıkarmadan
Kimseler duymadan
Yalnız bir türkü eşliğinde
Yaşamanın vaktidir şimdi...

***

YARIN OLMUYOR‏














Kalırsın bu gece
Düşündüm
Hataları ayıklayamıyorum
 
Kapıda bekleme
Çevremi temizleyemiyorum

Girersen içeri
Cevap veremiyorum

Anlarsın beni
Yarım kalıyor her şey
Mısralar çete kurmuş
Dünyamı karıştırıyor

Kal bu gece
Mısralara inat

Soru sormadan
Al sorularımı

***

DEĞİRMENE SU TAŞIMAK















Bekliyor kapıda yeni zaferler
Avuçlarımda su damlacıkları
Kök salmaya çalışan yeni neferler

Değirmene su taşımakla geçiyor ömrüm
Avuçlarımda su damlacıkları
Şimdi seni daha çok özlüyorum

Taşlara takılıyor aklım
Yalnızlıktan ölü taşlara
Kuşların konduğu dalga kıranlara

Geceler oluyor burada gündüzlerde
İçimde bir dünya telaşı
Çoğunluğun aklını kaçırdığı yaşam savaşı

Değirmenimin suyu pas kokuyor
Savaşını kazanmakta zorlanıyor
Mülkün sahte sahipleri neden yaşıyor

Ağır bir bilânço çıkıyor karşıma
Bilindik bir şey değildi benim için yaşamak
Ve değirmene avuçlarımda su taşımak

Kim kimin değirmeninde dönüyor çözemiyorum
Su kendi çatlağını nasılda buluyor
Değirmenler böyle sessiz nasıl dönüyor

Başaklardan yaşamayı öğreniyorum
Buğdayların yalnızlığını yaşıyorum
Değirmenimde hayatı öğütüyorum

Kendini tatmin etme semtinde yaşıyor
Kendini bulma şehrinde büyüyorum



***

MİRASÇI









Betondan bir duvar
İnsanın kalıbı çıkıyor ortaya
Dayanak noktası şu:
Tüm zelzelelere meydan okurmuş
Bense gökdelenleri üflemek istiyorum
Gökleri yalnız bıraksınlar bana
Ben sadece sessizliğe bakmak istiyorum

Burası çok beton kokuyor
Belleğime kazındı tuğlalar
Rengi kaçmış bir hayat
Bana çığlık atan duvarlar

Daha ne kadar çıkabilirsin yukarı
Ulaşmak istediğin ne senin
İnsanoğlu
Bunu betonla yapamazsın
Mesela ben düşünürüm
Giderim bir yerlere
Önüme beton da diksen
Deler geçerim düşüncemle
Sen betonun öbür tarafını hayal edemezsin
Ben ne hayatlar kurdum bir bilsen düşlerimde

Çevremin bilinmeyen yabancısı
Ahşap kokan evlerin mirasçısıyım
Ben Leyla’yı bir ahşap evde
Mecnunu ise bir iskemlede
Otururken düşündüm
Sen istersen bu düşüme ağaç katli de
Artık ne olur bırak beni kendi halime


***

TANIMAK ZOR












Tanıyamıyorum
İnsanlar var orada
Bakıyorum algılayamıyorum
Yine insanlar telaşlı
Şimdi söyleyin bana
İnsanlar
Kaç kanatlı

Sizler
Belgisizlik taşıyorsunuz
Solgun ve hasta
Bitkin ve çelimsiz
Görünüyorsunuz
Fakat yok gibisiniz
Ortada bir kan var
Hani neredesiniz

Yağmurlar
Temizleyemiyor görünmeyenleri
Görünenler tahammülsüz
Siz yağmurlardan kaçıyorsunuz
Hüznü çamura
Kalpleri siyaha boyuyorsunuz

Memleketlim
Diyordun ya bana
Şam’dan ne haber
Afgan çocukları yaşıyor mu?
Ellerinden toprak kokusu
Gözlerinden de
Yarınlar okunuyor mu?

Bilmek istiyorum
Ortadaki kan kimin
Geçmişe, bugüne ve yarına
Hesapsız geçen her güne
Hakikati aradığım
Her şiirde
Ve gördüğüm her zerreciğe
Söylemek istiyorum
Allah
Var
Ve O her şeyi bilir.



***

SEN ŞİİRDEN ANLAMIYORSUN










Sen şiirden anlamıyorsun
Duman tütmüyor başında

Yanı başında geziniyor dünya

Dünya alıyor seni



Sen beni de anlamıyorsun

Ben aldım başımı gidiyorum

Şiirimin bir tarafı Balkanlar

Diğer yönü Açe



Ben balkanları hiç görmedim

Şiirim görüyor kuşbakışı

Şimdi beni anlıyor musun?

Ellerine bakıyorum



Ellerin çizilmemiş bir harita

Ver bana

Şiirle doldurayım ellerini

Savur, etkilidir

Dik başlı giderler

Müslüman şiirlerdir

Yönü bellidir



Yolunu mu kaybettin

Aç ellerini

Anlayacaksın beni

Sana kızamıyorum

Şiire de kızmıyorum

Sen iyi ol

Şiirim seni de bulur

Sen şiirden anlamıyorsun
Ben şiir okuyamıyorum
Ben sadece yazarım
Şimdi beni anlıyor musun?



***

BENİ ŞURACIKTA BIRAKIVERSEN





Mehmet YAŞAR 'AĞABEY'E






Beni şuracıkta bırakıversen
Yolum uzak değil
Kaybolmam merak etme
Zaten herkes ne tarafa
Ben tam tersi yönden gideceğim
Yolun izinin tozuna kadar farkındayım
Başıma bir bela gelirse
İşte bununla yaşayamam
Bana öğretmediler
Diri ile ölüm arasındaki farkı
Sonuç diride ölecek
İstemese de ölüme karşı

Doyumsuz bir duygu var içimde
Alevlere karşı geliyormuşçasına
Yürüyorum
Sokağın başında her zamanki gibi
Yere bakan ve uyuyor mu uyanık mı belli değil
Veya kendince zikre dalmakta
Sessiz bir amca
Yavaşça kaldırdı kafasını ve baktı
Bir bakış bile
Çizgilerin yolunu gösteriyor gibi
Selam verdim amcaya
Sadece oturaklı bir şekilde
Başını salladı ve cevap verdi
Evladım sen kimsin,
Hangi kapının tokmağından
Ve hangi ağacın altında gölgeledin de
Geldin meczup bir şehre
Amca başını tekrar eğdi
Dikkat et evlat dikkat et
Yanlış bir şey de yaparsan
Tövbe et

Uzaktan kocamış bir araba görüyorum
Tabiî ki de bu bizim kocamış
Ve için de biri var
Yolun kenarında duranı alacak
Alacak ve fikrin ve zikrin örtüştüğü yere
İşte tam oracıkta bırakacak
Geliyor işte
Elimi uzatmaya gerek var mı görmen için
Veya çal bir korna
Ben koşa koşa geçerim karşıya
Sonra uçur bizi gönlümüzden geçen
Sazın, sözün ve mananın var olduğu yere




***

TAŞ DUVAR YÜZLER

 










Taş duvar yüzler
Dört duvar neresi
Dünya
Kabullenemediğim köşesi

Daldırıyorum elimi
Yolum hangisi
Sesler
Duymadığım çilesi

Bir ekmek düşüyor
Kırıntıları hangisi
Toprak
Bakamadığım gölgesi

Bir damla yuttum
Yağmur silsilesi
Ben
Aşamadığım kendisi

Gemisini kurtaramıyor
Kaptanın ümidi
Su
Boğulmamak düşüncesi

Yerlilerin karmaşası
Kentlinin yeisi
Hak
Kiminin yemesi

Kimliksiz yaşayamıyor
İnsan kime bağlı
Çare
Kul olma becerisi

Taş duvar yüzler
Dört duvar neresi
Dünya
Kabullenemediğim köşesi

***

KİTAP KURUMAZ









Yağmurluydu hava 
Korumadım kendimi 
Kitabı korudum iç cebimde 

Benim param birikmez 
Kitaplarım birikir 
Cebimin bereketi 
Kitaplardan bellidir 

Parasız yaşanmıyormuş 
Kapital emretmiş 
Bu emre itaatsizim 
Ve ben çay içerim 
Kitap okur 
İnsan dinlerim 

Yarama tuz basıyor düzen 
Düzen düzensiz bir klişe 
Devlet kadar yalnız bırakıyor 
Devlet kadar hayal kuruluyor 

Bir hayat kur diyorlar 
Cebimde metelik yok 
Olunca hayal kurup 
Hayat satın alıcam 

Biriktir para biriktir 
İnsan biriktirme 
Para biriktir 
Yarının hesabını 
Şimdiden yap 
Sen komşu alma 
Şimdiden ev yap 

Yağmurluydu hava 
Korumadım kendimi 
Kitabı korudum iç cebimde 
Hayat buradan baktı bana 
Bir metelik yok yine cebimde. 

***

DÜŞ Kİ GÖR














Vakitsiz kurulmuşum
Cebimden bir metelik çıkmaz
Çevir çevir kendime beni
Kırılmış zamana ders ver
Benimle oyun oyna
Gül ve geç

Dikenlerimle
Yola koyulmuşum
İsmimi bile unutmuşum
Koyulunca bir gölgeye
Kendimi bile unutuyormuşum

Yerim ve zamanım
Kalbim ve ben
Aslında yanılmışlığım
Yakınmışım dünyaya
Sonsuzluk sorularıyla
Sonsuzluğa dalmışım

Taktım kafayı
Çok da takıntılıymışım
Kendimden kaçıyormuşum
Delilikmiş yaptıklarım
Uykumda sayıklıyormuşum

Arabaları sevmiyorum
Lastik kokuları gitsin
Bırakın beni sakin bir yere
Şimdi olmasa da
Vakitlice özliyeyim sizleri

Mevsimlerin hep baharı
Kelimelerin hep kısası
Uykuların hep rüyasızı
Sessizliğin en doruğu
Gülmenin en azı
Yalnızlığın en koyusu
Ve çayın en demlisi
Ve çayda şekersizi
Bana hoş gelir
O yarin bir gülmesi

Düş ki gör
Yakınından neler geçer
Kim gider
Kim gelir
Düş ki
Anla
Nasıl kalıyor
Her şey yanına
İki katı fazlasıyla



***

YABANCILAŞ'MA

Kendime sesleniyorum,
Yabancılaşma kendine
Yabani bir ot gibi
Kıyılarda kendince esme
Ayağın boşlukta geziyor
Attığın adımlarda ses yok
Yağmurun her tanesi
Ve kar taneleri ilgilendirir seni
Melekler görevli onlarda senin gibi
Uyuma
Sesin çıksın kendine biraz
Çölde mi kaldın izsiz,susuz
Yoldan mı geliyorsun insansız,
Kararmış yüzün güneşten
Nerede yandın
Hangi izden gittin karardın
Ve kum tanecikleri
Dolmuş dudak uçlarına
Yoksa yağmur
Yağmıyor mu sizin oralara

Kendimden yabancıyım ben
Kendime yabani
Kendimi tanımak için
Kartpostal değilim ben
Yırtılıyor yalnız içim
Yayılmıyor parçalarım
Yangınımı görmek için
Ancak kendimi bulmalıyım

Belki şu dağın arkasıdır benliğim
Benden arta kalan
Bir iz vardır bana doğru
Yol dağın arkası kadar çetin
Senden yolcu olur mu hee metin

Elimi atıyorum kendime
Doktor ve ilaçlar çaresiz
Anlamıyor halimi şaşırmış
Bakıyorum baygın bakışlarla
Doktor tedirgin
Benim dikkatli bakışlarımdan
Bir mana çıkarmaya çalışıyor
İçimden içime sesleniyorum
Seni bunlar anlamıyor
Kaçasım var odalardan
Üzerime dikilen tüm bakışlardan
Doktorlardan ve ilaçlardan
Kendi yurduma dönesim var
Ama kendimden yabancıyım ben
Belki kendi içime yalancı
Nasıl bir yoldasın sen
Daldıramıyorsun elini ateşe
Ve sen,
Gördüğün her ateşten korkuyorsun
Daha hissetmedin bile
Kendi ateşini nasıl kül ediyorsun


***

BELİRSİZ












Bu sabah kadıköye vapurlar yanaştı mı
Anlamıştım balıkların yem olduklarını
Martıların bile avcı olabileceğini
Vapurlarda anlamıştım

Deniz dalgalı olduğu zaman



Ne saplanıyor haberim yok

Bir nefes açlığıdır gidiyor

Tüylerim diken diken olmuyor

Yerdeki taşa takıldığım zaman



Yokla yoklukla süregeliyor

Denizden bir damla su sıçrasa

Deniz suyunu geri alır mı

Veya al alabildiğin kadar

Hiç sesini çıkarır mı

Ne saplanıyor haberim yok

Dikensel keşifler yaşıyorum

Mecburi bir yaşam tarzı gibi

Beni bir sorsalar

Bin ah işitmeye hazır gibiyim



Sorgusuz bir hayat

Keşifsiz bir dünya tabiri

Duvarları sorsalar bana

Onların yorumunu alın derim ben

Konuşmuyorlar dersen

Keşfetmemişsin kendini



Her güzel de kusur var

Kabulüm martılarınkine  de

Ekmek davası

Sen martı olsan

Diğer martıların balığını alırsın

Kimseyi suçlamıyorum

Martıları da suçlamıyorum

Ekmek davası

Ben de martı olsam

Aynısını yapardım



 ***
ÇERÇEVE


Belirsiz belki de çok belli olan ve birçok yolu ve yordamı bulunan hatta kişisine göre değişen kendi tabirimle söylemek gerekirse tabiri belli olmayan bir yer göstermemi isteselerdi bana emin olun ki ilk diyeceğim şey çevre olurdu. Çünkü gerçekten insandan insana değişen ve farklı şekillere bürünen ve şekilleri birden değişebilen yerdir çevre dediğimiz kavram. Bazen korkutur insanı, kimisine de neşe saçma vesilesine yol açar çevre ve çevrelerimiz. İnsanımızı çepeçevre saran bu çevreler kimi zaman alır bir deniz kenarına yosun koklatmaya götürür kimi zamanda dünyanın en derin ve çıkılamayacak kuyularının içine sokar. Neden sorusu geliyor birden insanın aklına bunu da bu fakir şöyle açıklayabilmekte ancak. Çünkü çevrenin içinde de iki tane zıt kavram var yani gül ve diken gibi, güçlü çevre ya da güçsüz çevre gibi… 


Şimdi de olayı başka yerden tutmaya çalışalım ey okuyucu. Mesela insan da çevre desem yine herkesin aklına dışsal algılama olarak hep dışarısı gelecektir ama unutulan bir şey var ki asıl çevre insanı kendi halkası içine bir bumerang gibi kendisine döndüren içsel çevresi vardır ve bu çevre dış çevreyi de içine alabilecek kapasitededir hatta olayı daha da ileri götürmek gerekirse metafizik gibi kapasiteler ötesidir içsel çevre. Evet elbette okuyucu örnek bekleyecektir ve kendi kafasında bir kurgu oluşturacak, bunun çevrenin hem dış ile hem de iç ile alakasını sorgulayacaktır ki sorgulaması hem gerekir hem de doğaldır. Mesela örnek vermek gerekirse kalbin çevresi nedir sorusuna cevap aramak veya kalbin çevresini çepeçevre saran şey nedir diye sorulur ise benim vereceğim en etkili ve en kolay cevap Aşk diyebilirim. Zaten konunun başında da bahsetmiştik gül ve diken kelime manasıyla zıt olmasa da mana âleminde birbirlerine zıttırlar ama çok iyi anlaşırlar hatta birbirlerinin tamamlayıcısıdırlar. Çok kolay bir konudan çok zor bir konuya ve âleme girdiğimin bende farkındayım ama ne yapılması gerekiyorsa onu yapmaya ve Aşk dediysek ve çevresinden bahsediyorsak derine dalmamak olmaz sanıyorum. 



Konuyu şu minvalde bağlamak gerekirse ve her şeyden öte bu yazıyı kısa tutmak gerektiğini düşündüğüm için yani dikensiz bir çevre olamayacağı dikenli bir çevreninde her zaman bulunup budanabileceğinden bahsetmek istiyorum. Aşk diyoruz, çevre diyoruz, diken diyoruz, içimiz ve her daim içimizden kalbin sadece kan pompalamadığından onun çevresinde nelerin olup ve nelerin dönüp dolaştığını anlatmak istiyorum… 



Aşk diyorum, diken diyorum, kalbin çevresi diyorum ve insan diyorum bitiriyorum.  









Aralara saklanmış

Bunlar farklı eskilerden

Hani şu beyaz saçlar diyorum

Çeyrek asır olmadan

Aralara saklanıyorlarmış



Ne yaparsın

Ve boş bir soru yığınıyım

Soluklardan ve sokaklardan

Ayrılamayan bir parçayım



Elimdeki sigaradan bellidir

Acemi bir tiryakiyim ben

Malum habersiz gelir bazı şeyler

Deli haberlerden kaçan

Yağmuru seven

Bir deliyim ben



Eksik yan diye bir şeyler duydum

Şu adamın şu yönü eksik

O zaman herkes deve hörgücü

Tam kalanın boşluğu nerede

Ve boş dünya diyorum

Boşlukta duran dünya diyorum

Boşluğumu tamamlayacak

Ne çok şeyler istiyorum



Gerçekten aralara saklanıyorlar şimdilik

Bunlar eskilerden çok farklı

Hani şu beyaz saçlardan bahsediyorum

Çeyrek asır olmadan bile

Aralara saklanıyorlarmış

 ***

 MERHAMET


Ne yazıldı neler yazıldı bilmiyorum, senin üzerine neler söylendi iliklere kadar ya işlendi ya da kana işlenmeden kayboldu. Evet, bunun adını merak ediyoruz, aslında ben de gerçek manasını merak edenlerdenim hatta bu yazıyı bunu anlatamayacağımı bile bile yazmaktayım ve bu benim ilk deneme yazım bir şairin deneme yazısı neye benzeyecekse bu işte ona benzeyecek. Araya başka sözler katmanın bir anlamı yok herkeste bulunabilecek bir şeyden bahsediyordum yazımın başında anlatmaya çalıştığım şeyde bu bizim merhamet. 

Merhamet, kelime anlamını tabii olarak açıklamayacağım çünkü kelime anlamıyla yaptıklarımız arasında örtüşmeyen dibi tutmuş ve kokuşmuş bir yemek tadında bir şeyler var. Aslında anlamını biliyoruz bildiklerimiz bizi şaşırtmıyor, şaşırtmadığı gibi kavramak bile geçmiyor içimizden. Düşün ki mahşer gibi bir kalabalık var herkes ayakta bir kişi yerde ve o bir kişiyi kimse fark etmiyor. Merhamet denilen kavram da bu aslında herkes dimdik yürürken onun alçalması aslında onun dimdik kalabalıkların arasından geçerken kalabalıkların yerlere çökmesi ve merhamet ve rahmet ve şefkat. Hiç olmanın ağlarken gülmenin ne olduğunu anlayabilmenin ya da bir çocuğun bakkal dükkânı önünden geçerken kırmızı renkli topa gözlerini uzun uzun dikip bakarken bakkalın çocuğu fark etmesi işte size benim anladığım tarzda bir merhamet. 

Merhamet dedikte akla anne gelmeden olmaz hem döven ve sonra da dövdüğüne üzülen bir şefkat abidesi, korkulan fakat yine de en çok sevilen ve çok seven biri, anne ve merhamet. 

Torbamıza ne koyduk bu zamana kadar ve hangi azıkla beslendik herkes bir düşünsün ve şu da unutulmasın bir şair merhameti ne kadar anlatabilirse o kadar yazamaz ne kadar yazabilirse de o kadar anlatamaz. 

Ve buradan çıkacak sonuç şudur ki tanımlarla merhamet örtüşmez MERHAMET sadece insanlarla örtüşür.

***

KALIPLAR









'İsmail Göktürk Hocam'a saygıyla
 4 koca yılın hatırasına...

 

 

 

İnsandan söz ediyorum burada
İlla sesleri yükseltmek mi gerek
Topraktan söz ediyorum burada
İlla kendini bilin demek mi gerek

Geçmişler gitmişler
Gelecek ve gidecekler
Sen en şereflisin ama gideceksin
Ne olur kendini hırpalama bu kadar
Her nefes sayılıyken
Bu düşünmen niye

Hasan ABi
Bembeyaz bir misket verdi geçenlerde
Biz küçükken kemik derdik onlara
Büyüdükte ete kemiğe mi büründük
Sessizce oynanan oyunlara
En başından dur mu dedik yoksa

Elbette hata ve insan
Ne güzel yakışır birbirlerine
Elimde tuttuğum bu hazineyse
Kalbim niçin yer vermiyor derine

Kalıbını bassan insanoğlu çamura
Aynı manzarayla çıkarmısın yarına

Bir de hocam var benim
Gerçek İnsan ve ADAM
Kalıbıyla ve manzarasıyla hep aynı OL'AN



****

YILDIRIM















Çeşmesinden içtim
Tur attım aşındırdım kendimi
Dünya küçük bir yer dedi Ali
Damarlarımız kadar yakındır dedim

Sen salih bir adama benziyorsun
Birisine benzetiyorum seni
Susarak yollar aşıyorsun
Yıldırımlık bu olsa gerek diyorum

Damarların evet damarların
Sinirleri alınmış derviş misali
Sen onlar gibi konuşmuyorsun
Onlar seninle konuşmuyor ki Ali

Yakala yolları elini ver
Sigaranı sağlam çek içine
Hayat sadece bizlere akar
Yolların gülünde dünya ne güzel

Sesini duyuyorum sanki
Çığlık atacaktın biraz önce
Sen bir yola çıktın ki
Çığlıklardan daha da öte

Diyorum çeşmesinden içtim
Suyunun tadını unutamıyorum
Dünya dışında seni unuttum
Yıldırım gibi düştün önümde

Sen gözlerini kapat sesini dinle
Elini çekme gönül dilinle
Bir gün hatrına bizle gelince
Sessizce dur ve Ya Allah de


***

MUMDAN ALEV










Kağıttan yapılmış gemileri yakıyorum
Hayallerim yürümüyor
Meyvalarım dalında çürür gibi
Kuşlar bile yemekten aciz bir halde
Karşıdaki bankanın tabelasında konaklıyor
Ne gariptir bütün cisimler yer değiştiriyor
Ve özgürlük tutmuyor mayas
Eksiği var pişirilmeyi bekleyen hamur gibi
Yarının nefesini hadi sat bana
Vakti geldiğinde harcarız
Çayı soğutmadan içeriz
Sevmeyi sebil gibi akıtırız
Yolu aşk ile aşarız
Açlığa sabır
Şiire kan sıcaklığı katarız

Mum ışığında hayaller kurdum
Belki bir dünya yanıbaşımda duran
Yüzümün gölgesi yansıdı duvara
Ruhsuz bir şekildim mekana yansıyan
Sıktım elimdeki çay bardağını
Ya Allah dedim attım şeklime
Benim ben olduğumu hatırladım
Mumun gerçekten eriyip bittiğini gördüm
Ben üfledim o söndü
Ben yaktım mekan yandı şekil renge boyandı
Ve kağıttan bir gemi daha yaptım
Mumun alevini söndürsün diye













                                    ***

 ÖZ

Niye büküyorsun boynunu yere doğru
Alnında neler var yerde arıyorsun
Kaldır kafanı bak göğe doğru
Senin yağmurların göklerde dolu

Kimler korkuttu,kimler üzdü seni
Üzüldüysen dök damlalarını yüzüne doğru
Elbet düşecektir göz yaşların toprağa
Topraktan büyüyeceksin tekrar özüne doğru


 ***

GELENLER YİNE GİTTİ

Yolumu düzelttim,
Gelenlere çay demledim
Yol boyunca baktım arkalarından
Su döktüm tekrar gelin diye

Yollar kurudu, izler kurudu
Sahiplendiğim saksıdaki çiçeğim kurudu
İçimden çıkartamadığım bir şeyler oluştu
Yol boyunca bakınca gözlerim daldı boşluğa

Elimdeki su yatağını bulmadı
Gidenler geri dönmedi
Kalanlarsa hep kaldı öylece
Aslında burada değişen hiçbir şey olmadı

Olanlar hep geçmiş gibi
Hiçbir şey hiç değişmiyor gibi
Aydan aya postacı geliyor
Haber verip o da gidiyor

Hâlbuki yolumu düzeltmiştim
Ve her gelene çay demlemiştim
Bir soluk alsınlar diye muhabbet bekletmiştim
Bekleyen muhabbet soğudu
Soğuyan muhabbet yolumu bozdu
Çayım dibine çöktü
Ve gelenler yine gitti



***
ÇOBAN

Sürdür sürünün çizgisini çoban
Yüzündeki yollara aşk olsun
Öyle bir tevekküle dal ki
Geçmişten sürgünümüz son bulsun

Beklet yoluna set çekenleri
Sen gönüller çobanısın
Vardır âlemi şimdi sonsuza
Gökler isterse şimdi açılsın

Çoban, çoban
Sapmasın yolundan duan
Sen bir sürü davasın
Kaybolur tevekkül sen bırakırsan

Buyur gel soframıza, çoban
Tat eşsiz davamızı
Dert etme yakınma asla
Cevapsız bırakma sorularımızı

Çoban, çoban
Sapmasın yolundan duan
Sen bir sürü davasın
Kaybolur tevekkül sen bırakırsan



***

HAKDİR

Kapatma gözlerini o mübarek ellerinle
Bırak da güzel yüzünü göreyim bebek
Niye ağlıyorsun şimdi annen gelecek
Bir gün sonsuzluk elbet gülecek
Kapatma gözlerini o mübarek ellerinle

Sen yalnız mı doğdun sanıyorsun
Kim şükretti Yaradan'a başında bebek
Ağla, sakın dindirme gözyaşlarını
Yalnızlığın burada mahşerin olsun
Sen yalnız mı doğdun sanıyorsun

Burada mahşerin çabuk geçecek
Yemin olsun ki orada kavuşursun bebek
Gök mavi gözlerini annen de görecek
Şimdi sana sadece sabır gerek
Burada mahşerin çabuk geçecek

Acı büyük ben de çok yanarım
Sana her bakışım yürek parçalar bebek
Lakin, takdir Yaradan’ın kelam çıkmaz
Yaradan ise sevdiklerini dünyada bırakmaz
Acı bende de çok büyük yanarım bebek

Yağmurlar düşer damla damla toprağa
Bir fidan misali büyürsün bebek
Kendini sakın bırakma köklerin olgunlaşsın
Toprak bir gün hepimizi çekecek
Yağmurlar düşer damla damla toprağa bebek

Kapat gözlerini kamer vursun yüzüne
Sen nur ile doğdun, Kevserle yıkandın bebek
Bir gün kalbinden bir sızı geçecek
İşte o zaman bir iç çek bak gökyüzüne
Kapat gözlerini kamer vursun yüzüne bebek




***

BOŞALTILAN EVLERİMİZ

Bugün bir evim daha boşaltıldı
Hadi boykot edelim
Sonra ne yapalım
Nasıl olsa vakit geçer
Unutulur evim, evdekiler
Sonra ne yapalım
Hadi dolduralım midemizi
Bir daha ki eve kadar
Sıcak bir yuvada oturalım

Yarın bir evim daha
Sonraki gün bir daha
Size sıkıcı geliyor olabilir
Politikaları umursamıyorum
Ve midem bulanıyor
Tüm doğrularınıza
Tek doğrumun ağırlığıyla
Kusuyorum sözlerimi

Uzaktan bir ses
Saçma sapan bir söz söylüyor
Takma kafanı
Ve sonrasında
Kaçış cümlesi geliyor
Düzelir merak etme

Herkes bir eve yanıyorum sanıyor
Ev nedir ki toprağın yoksa
Yarın ne olacak,
Ya toprağım
Kutsalım
Geçmişim
Alnımı sürdüğüm yolum
Yetmiyor mu yanmama

Yarın
Bir evim daha boşalacak
Sonra hepimiz
Kudüslüyüz
Kalemi alacağız elimize
Haydi yaz tek tek
Kolun kanadın kırılışını
Sözü dolandırıp
Ama gerçekten sözü dolandırıp
Tekrar kendmize satacağız boykotumuz gibi
Sonra dostum
Akıttığımız gözyaşını
Timsahlara satıp
Tekrar kendimize yer yapacağız

Sana özet geçeyim dostum
İşte dünya
İşte Kudüs
Zıtlıklar yol açıyor yollara
Onlar dünya
Ben Kudüs

 ***

ÇAKIL TAŞLARI

H.Ahmet Eralp'e

Delik bir ayakkabıyla yol alıyorum

Yağmur yağıyor
Batıyorsun galiba Metin
Su alıyor sanki içerisi

Ttitizlikle yürüyorum
Taşları kızdırmamak için
Dostum bunlar çakıl taşları
Yaşadık biz biliriz acısını

Kendi el frenimi çekiyorum
Bu ne hızlı yaşamakmış
Az kalsın takla atacaktım
Verilmiş sadakam varmış

Bu aralar çok boşladım kendimi
Başımdan bir miktar kaynar su aldım
Şimdilik kendimde gibiyim
Havam azar azar sızıyor aşağıdan

Yolda bir kurtuluş gördüm
Az kalmıştı ölmeye yakındım
Uçurum on metrelik yakınımda
Dışarıya baktım hala hayattayım


***

ÇARK PATRON

Bir şekilde çark yine döner
Dönen çarkın dişlileri yağlanır
Yine döner, döner de döner
Ve çarkın dişlileri
Kendine döndüğü vakit
Dünya bu sefer tersine döner

Yeşil yanarsa geç
Kırmızı sana yanar dur
Sarı bir kart yersen dikkat et
Kırmızıyı yedin sen
Çık dışarı

Çok çalışmıyorsun
Yavaşladın galiba sen
Para veriyoruz dinlenmek yok
Ölürsen burada öleceksin
Ailenin bizde geçerli bir hükmü yok

Ne kadar çok gülüyorsun
Azıcık ciddi olmayı öğren
Bizim seninle bir işimiz olamaz
Sen çarkı yavaşlatır bozarsın
Hem gözünün üstünde kaşın da var
Olmadı biz seni ararız
Ya da bugün git
Yarın gel

Namazın vakti kaçıyor hani
Bu senin sorunun diyor patron
Cumaya da gitmek gerek hani
Senin öğlen tatilin
Yemek molasından feragat et
Hee bizlere de dua et
Sen iyi adama benziyon
Konuşta çarkımız çok işlesin

İkindi vakti de geldi be patron
Vakit bugün de tekrar kaçıyor
Mesela çay içmeye bilirsin diyor
Diyor
Düşünmüyor

Hem vaktim  geçmese
Hem de çay içebilseydim
Ey patron
Bu zarfım sanaydı
Bu zulmü bana sen ettin
Ben işten istifa ediyorum
Zaten benim gibi saf bol buralarda
Senin çarkın yine döner
Sen yağcı adamsın vesselam

Zoruna gideceğini bilsem
Ağır konuşmak geçiyor içimden
Bilmem ki patron
Sen anlarmısın ki yergiden

Neyse
Bir şekilde çark yine döner
Dönen çarkın dişliler patronumla yağlanır
Yine döner,döner de döner
Ve çarkın dişlileri
Kendine döndüğü vakit
Dünya bu sefer tersine döner

 

***

SEN OLABİLİRSİN

Kimin bu yalnızlık
Ödünç mü taşıyorsun
Kimdendir bu dert
Hesabını veremiyorsun
Kalabalıksın,
Sen bile görünmüyorsun
Yakanda birleşmeyen geçmişin
Geçtiklerinden arınamıyorsun

Ah o çaresizlik
Uzaklarda aramamanı çareler
Çehren yabancı kalmış yalnızlığına
Göğsünde ödünç sıkıntıları barındırıyorsun
Saklananların adına kayıtlısın
Kaçanların çaresizliğinde yalnız
Ve kalabalıklarında teksin
Sen ödünç yalnızlıkların annesisin

Sen bir ülke olabilirsin
Belki de büyük bir kıta
Bir şiiri belirleyen sadece bir mısra
Annesini emerken içi kaynayan
Uzaklarda uyuyan Afrikalı bir çocuk olabilirsin
Sen olabilirsin
Hayatımızdan, parçasız tam kalabilen
Sen hayattan biri olabilirsin
Hayata hayatınla oyun oynayan
Sen ben olabilirsin
Belki biz sen olabiliriz
Sen bir ülke olabilirsin
Kurtarılmayı,
Zaferi ümitle bekleyen
Ya da kanayan bir yaranın baş ismi
Sen 'Kudüs' olabilirsin

 ***
BU NASIL ÇINLAMA

Kulağıma yanlışlıklar çınlıyor
Bileklerimden bir kuvvet daha düşüyor
Ve şairin elinde bir cımbız
Aynada kendisini seçemiyor
Yanlışsam söyle bana
Neden insanın otuz beşi yarım olsun
Kiminin on beşinde, on beşlisinde son bulurken

Kulağıma yanlışlıklar çınlıyor Allah'ım
İnsanın izi silinse ne çıkar
İstenmez mi, bir boşluk dolmaz mı
Şimdi sen söyle bana ey ehli dünya
Yerde yüzü koyun yatan çocuk
Artık senin ve benim için ağlar mı

Şimdi korkutuyor dilim beni
Yutkunduklarım kulağıma usulca fısıldıyor
Dervişler neden postsuz dolaşıyorlar
Onlar da mı bıraktılar ruhlarını
Hayatları sömüren pos makinelerine

Duyuyorum bu çınlama yanlış değil
Sağ kulağım,
İnledikçe inliyorsun içime
Yanlış duymuyorsun
Bu benden
Bu yüzü koyun yatan çocuktan
Şairden
Dervişten
Kulağına yanlışlıklar çınlayan
Aklıyla değil, yüreğiyle hareket eden
Bir ezan ve bir sela arasında duran âdemden
Sana sadece bir mesaj gönderiyorum

Ey ehli dünya
Sen geriye bakmadan
Nereye gidiyorsun


***

ŞAİR NEREDESİN?

Bir yerde bir şair  gülmüyorsa
Orada gülünecek hiçbir şey yoktur
İsimsiz evler silinmiş hayatlar vardır
Mesela orada çınar yoktur
Mezarlıklar seslere cevap vermez

Bir yerde şair ağlıyorsa
Orada ağlanacak çok şey vardır gülmekten de öte
Toprakla oynayan çocuklar yoktur
Mesela bir camii minaresinden ses gelmez
Seccadelerden alın yazısı okunmaz

Kaçıyorsa şayet bir şair
Kendini unuttuğu bir yerler vardır
Yeniden filizlenecek bir çınar
Kaçıyorsa kaçırdıklarını yakalamak içindir
Sözlerini anlatacak bir köy mesela

Bir yerde isimsiz garip kaldıysa şair
Endişelenecek ve mahzun olunacak bir şey yoktur
Kendindedir hayat, hayat bulmuştur kendisi
Dünyada garip bir yolcu gibidir
O garibler yurdunun kurtuluşudur


***

ANNEM SÖKÜKLERİMİ DİKERKEN

Elinde bir iğneyle dolaşıyor annem
Söküklerimi dikmek için uğraşıyor
Anneyse bir hayat, hep yarını düşünüyor
Bugünün baharlarını görmekti hayat
Yarın sadece an'ı kandırmak
Sökükler dikilir ya iz kalır ya sökülür
Yoldan geçmekte olan insanlara takılıyor gözüm
Yoldan hızlıca geçen arabalar da var
O an hakikat gibi geldi
Tek başına duran ağaç ne kadar yalnız
Binlerce, milyonlarca yapraklar kadar
İnsanlar kadar

Fark ettirmiyor kendini annem
Yapraklarının hışırtısını duyurmayan ağaç gibi
Ağaç yapraksız gibi, yapraklar ağaçsız
Kelimelerden bir dal yapıyor
Bir öğüt büyütür gibi içte
''Evladım söküklerini ihmal etme''
Bu sefer çözülürlerse...
Merak etme anne bu sefer ben dikerim
Dikiş tutmayan söküklerimi
Olmadı bir insan bulunur elbet
Veya bir yetim çocuk
O söküklerimi diker
Bende yara kapatırım belki
Merhemi olmayan yaraları

Suskunluk çalıyor insanın aklını
Dünyada bir garip yolcu olmak mesela
Suskunluğun çaldığı akılda
Anımsanmamak geçti birden dünyada
Kendini fark ettirmeyen annem gibi
Yolda düşlemek kurtarıyor insanı
Düşmemek bu yüzden
Düşünmek kadar güzel

Söküldü diktirdim
Söküldü diktirdim veya yamalattım
Hiç kendim dikemedim, dikemediklerimi
Oyun gibi geldi sökülenlerim
Onlar sökülürken kopmadı hayat benden
Her biri dikilirken gözümün önünde
Bir şaheser şimdi annemin ellerinden

Elinde bir iğneyle dolaşıyor annem
Söküklerimden bir hayat devşiriyor
Diriliyorum, doğruluyorum, doluyorum
Dirilirken doğruluyor,
Doğrulurken dosdoğru doluyorum
Yolumu buldururken izlerim
Ben yarınki bahara hangi izden gideyim
Diriliyorum, doğruluyorum, doluyorum
Yarınki baharlar yine size kanıyorum



 ***

DELİLER PAZARI

Deliler pazarından bir dert aldım kendime
Beklemediğim bir hale büründüm
Çıkmaz oldum,
Çıkarsız çıkmazlarımı düşünür oldum
Gölgelere rast geldim üstlerinden atladım
Işıksız evlere girdim ama aydınlıktılar
Bir ara kendimi de gördüm ben aynasında
Gülmeyi unuttum,ağlamayı da
Sonra hazin ve hüzün buldum kendimi
Sorular da sordum cevaplar da aldım
Ey kemale de zevale de giren yüreğim
Uçurumsun,kurtuluşsun,çıkar ve düşersin
Deliler pazarına dert bırakmaya geldim
Derdimi alacak bir deli bulamadım...



***

İNSANLIK TANIŞMASI

Duaların ve davaların dimdik şahlandığı mekan
Nasıl vermezsin ruhundan bir su
Açlığın ve doyumsuzluğun var olduğu yer
Nasıl görmezsin bizi işte buradayız

Dünyanın döşünden önce vardık
Galu beladan yazılmış adımız
Sözün söz olduğu yerdeydik
Kanlarla sulanan asırları biz temizledik

Öyle belirsiz olduğumuza bakma
Yalnız belirsizliğimizde belliyiz
Sırda, sözde gönlün en kuytu köşlerinde
Biz ve belirsizliğimiz hep vardık

Bir değer atfetmen gerekmez bize
Sen bir Yemen de biz Kudüs'ü buluruz
Biz nice yollarda yar bile aradık,ararız her daim
Arayu arayu bulacağız elbet izini Yunus misali
Bütün insanlığa selam edip koklatacağız tozunu,

***
GİDEN GELMEZ Mİ?

Çok çıkmıyor mu sesim
Beni duymuyormusun
Geziyorum yalnız evlerin içinde
Beni görmüyormusun

Ensemden yapıştı hayat bana
Tam ense kökümden
Boynum tutuklu sana
Dönemiyorum anlamıyormusun

Tırnaklarımla kazımıştım toprağımızı
Çok mu bekledik,su toplamış yazımız
Geriye kurumak mı kalır
Seni yudumluyorum hissetmiyormusun

Kalabalıklar yolumuz değildi bizim
Çatık kaştı insanlar bize
Neden yanaşıyorsun hepsi bir düşünce
Seni benden çalıyorlar yanmıyormusun

İki yakam iliklenmiyor,peşindeyim
Kayboluyorsun sen düşüncelerde
Elimle seni sakladığım yerde
Bulamıyorum unutuyormusun

Çok çıkmıyor mu sesim
Beni duymuyormusun
Geziyorum yalnız evlerin içinde
Beni görmüyormusun

 


***

DEPRESİF HATIRALAR

şimdi bir oyuk
taksime ilk gittiğim gün
dünmüydü yarım kaldığım

bırak şu taksimi
adam taksimi yok orada
eyüp tepesi
ne zaman çıktım oraya
cenaze vardı en son
uzaktan bir akraba
sıla-i rahimi o gün anladım
uzak tanınmıyormuş oysa

onlara da yetiştim
yeni yetişen yetmelere
hep eski çağırıyor beni
kuruntum kaprisim ya/niye
yüzümü çevirdim arka bahçeme
yeşermiş güllerim
gönder beni yarime

hatıralar yine ve niye
onlara tıkandım tıkıldım
bavuluma sığmadı
ondan uzaklaşamadım


***

ÖLÜM DE GİTTİ

Ölmüyoruz ama
Ölümlü bir yolda koşuyoruz
Bu şehirde
Ölmekte zor yer bulmakta

Bilirmisin dolaşıyorduk

Ama ayaklarımız yere basmıyordu
Ölüm var ey ölümlü
Bu ses uğramamıştı bize tenhada
Kenarlara çekilmek istemem ben
Yeryüznün her yüzü ölümlü
Kenarlara çekilsem ne değişir
Kader çekilenlere gelmez mi
Zor be zor ölmekte zor
Hani boş mezar bulsak balıklama kapıcaz
Bu kadar içi dolu bir gerçek
Gerçekle ne zaman yüzleşmek gerek

Ölmüyoruz ama

Kaçar gibiyiz bize gelecekten
Bu şehirde kaçıyor
Kendini kaybettiği şehirden

Soru soruyorum şehrin sokaklarına

Kaybolursam bulurmuşsunuz beni
Bulanık bir tasvirim ben
Tarifimi kimin ellerine bırakacaksınız
Ölümün bir suçluluğu yok
Sadece tasviri bulanık onunda
Yaratılanların yakalayamadığı
Ama yaratılanların yakalandığı
Sadece bir ses
Sadece bir sessiz
Bilindiği kadar gelecek
Bilinmediği kadar gerçek
Ölüm var ey ölümlü
İşte gerçek
İşte gelecek.



***

GECE DEĞİŞİMİ

Geceler haklıdır haykırmakta
Hayat yarı ölümdür gecelerde
Değişirken bazı şeyler
Farkındalığı farkedilmiyor gecelerden
Yıldızları görmek istemiyor kimse
Değişiyor kendinde olmayan değişim
Kendisine dönüştürmüyor insanı
İnsan yarı ölüm, yarı yaşam
Yaşamaktan korkarak yaşanır mı ey insan?

Arkama döndüm ve baktım
Kendim nerelerdesin
Kendimi kendimde aradım
Yalnız kendime dönüştürüldüm
Arkama döndüm ve baktım
Geceydi hayatı hayta yapan
Kimse bilmiyordu benim tebdilimi
Çıkartıyordum aslında geceden kendimi
Saatte zaten hep geceydi


***

KALBİMİZİN ADANMIŞIYIZ

Kabullendiriliyor
Bir kalıbın çocukları mıyız?
Kabımız ve kalıbımız elbet belli
Ben coğrafyamın kalıbıyım
Ve kalabalığızdır bilesin
Bizde meş'umluk yoktur
Yaşanılır bir mekân coğrafyam
Sen kendi maddene takılma
Biz gittik ve geri geldik
Kalbimizde bir basınçla dolaşırız
Geçit damarlarımız tıkanmaz
Çekingendir nazından; amma asi
Sen kendi maddene takılma
Bize bak kabullenmezsin
Hem ırk'a değil hırkadanız
Obur değil lokmadanız biz
Tekbir sancaktır toplanma yeri
Orada toplanırız
Öyle bir kucaklaşırız ki
Kalıplar yarılır
Kapılar açılır
Yer ve gök yarılır da
Biz bozulmadan kalırız
Sen kendi maddene takılma
Cevherlerimiz madenimizdir
Nurumuz akılla gitmez bizim
Yanmak için doğmuşuz anlamıyor musun
Kendi savaşımızı kendimiz yakarız
Öyle bir yakarız ki
Su safını değiştirir(suya saf değiştiririz biz)
Haydi kalk gidelim
Kalıbımız dolmadan, donmadan
Bir nefes daha alalım
Nefsimize takılmayalım


***

HİÇSİZ HARABE

Mührü vurunca,
Kapalı yazıyor kalp
Yokuşlarda ter atıyor
Yakarış zirvelerde ses veriyor

Mührün adını söylüyor sonra
İnsan mührü açacak ismi zikrediyor
Kitaplar karıştırıyor
Nesnelere bakıyor

Saydamlığı fark etmeden
Camdan dışarıyı gözlüyor
Suskunluk hiç'liğe kaçıyor
Hiçlik anne şefkati gibi

Kendi zamanına katıyor insanı
Gerçeğe özlem o vakit duyuluyor
İşte zamanın içindeyim
Ben Sen'den hariç harabeyim...


***

HATIRLIYORUM

sen hatırlıyor musun beni
daha dündü ayrılışımız
ayrılmak ayrıştırmak mı
hangimiz çökeceğiz bu sefer dibe

dipsiz bir boşluğun suyu musun
kime yüzdürdün alın yazını
sen kuşları hatırlıyor musun
ip bağlarlardı gökyüzüne
 


ben hatırlıyorum
çocukluktan kalma anıydı yüzüm
hani nerde bulutların şekli
yüzüm gökyüzüne yazılıydı

dipsiz bir boşluğun suyu musun
kime yüzdürdün alın yazını

***

SAKLA GÜLÜŞÜNÜ

bir gülüşünü de bana sakla
çorbamda bir gülüşün olsun
eştiğim toprağımın içine gömeyim
yalnızlığımın yoldaşı olsun

bir gülüşünü de bana sakla
heybemde bir ekmeğim olsun
rüzgarın savurduğu bir anda
kendimi atacak bir yuvam olsun

yoruldum,
yüzdüm dünyanın kabuğunu
kuru bir dala astım yeşertir diye
şu gülüşün olmasaydı eğer
girmezdim bu yola delicesine
geçit verir mi şimdi yüzsüz dünya
bir gülüşünün saklanmasına
artık her şey ayan beyan ortada
yalnızlığım kat kat karardı
bir cümbüş havası bu yüzsüz soğukluk
kopardı bir şirin gülüşü
saklansa da çıkar elbet bir gün
yalnızlığımda saklı olan gülüşün


**

Kara Kuyu

Kendim kazdım ben
kuyumu ellerimle kendim kazdım
yüzüm kararmıştı
su kapkara çıkıyordu
şüpheye düştüm
içim dibine düştü

Yalnızdım, ipim inceydi
sorgular zamanı mıydı
yakama yapışmışken kuyu
kendim kazmıştım ben
kuyumu ellerimle
necislikten kurtulmak içindi
Ben bir nesildim
çınardan kopmuştum
ve çınara su verecektim
kuyunun dibine düştüm
çaresizdim ve çekingen
unutmak hatırlamaktı
sorgular kazınca başlıyormuş
şimdi zahirime siyahtım
Batınsız yaşayamazdım
gökle açıldım
açıklardım alın yazımla
düşledim kızıl gökyüzünü
döndüm kapkara kuyunun dibine
sesler işitiyordum
neslin sesleriydi
beklemeliydim Allah'ım
duanın sabrını işitmeliyim
aldırmadan yoluma
susuz devam etmeliyim

***

TORBANDAKİ DÜĞÜM

torbandaki düğüm
açılırsa dünyam açılır
hayat kandan daha sıcak
kanarsa ömrüm yıkılır
büyüt kelimelerimi
cümlelere sat
sonra kapat tüm perdeleri
yokluğumda huzura yat
göçüp gitmek vakti ne zaman
ne vakit kurtarılırsın sorgusuzluktan
su bitince mi, soru çoğalınca mı?

torbandaki düğüm
açılırsa sırlarım açılır
sükut sözden daha ağır
susarsan kaleler yıkılır

***


Şehirden Sürülen

yolda kaybolmaktan korktum
sana firak olmaktan
şehrin merkezleri bana göre değildi,
ben sürgün yemiştim
hasılı uzaklaştırıldım merkezinden
bulmak kendinde olmadan
şehrin dışında ve insanın merkezinde
birbirimize benzemeden
sufli yalanlara kanmamak için
sana ulaşmak için
ve tüm yalanlara cevap bulmak için
şehirden yollara uzaklaştırıldım

bir bağ aramak istiyorsan
bağlan yolların bağına
resimlerdeki şen duruş
senin eylemin değil
gariban kalalım garib
göçebe ve halim
Adem'ler tanıyalım
şehrin dışında
toprağa yakın kalalım
ayaklarımız çeksin elektriği
kaynasın Aşk ile içimiz
ve bırak kabuk bağlasın yaralarımız
işte şimdi iyileşeceğiz...

***

KURTARICIM

kurulmuş yine saatler,seslerse çok uzakta
neler görülür,kimler bakar kuytu köşelerime
bağırıyorum büyük bir boşlukta sesim yankılı
kimsecikler yok,bir emanet canım var yanımda
kurulmuş yine saatler,seslerse çok uzakta

uyku tutmaz gözümün içine bakar zaman
ki,o zaman ben anlarım vakit boşlukta
bir duvara asılmış dönüyor zaman
yalnızca tekbir söz hakim bir de dil
uyku tutmaz gözümün içine bakar zaman

yok beynimin içinde sorgu sual yok
senden umulur ki sadece bir medet
ben zaman düşlerinin içinde kayboldum
katmer katmer oldu,yüreğim zamana doydu
yok beynimin içinde sorgu sual yok

ümidim sonsuz sonlarsa her zaman sende
ben kayboldum desemde,gönül hep sana secde
ne vakit gözlerimde varsa bir kuşku
üzüldüysem,ağlıyorsam kurtarıcım yine sende
ümidim sonsuz sonlarsa her zaman sende

kurulmuş yine saatler,seslerse çok uzakta
neler görülür,kimler bakar kuytu köşelerime
bağırıyorum büyük bir boşlukta sesim yankılı
kimsecikler yok,bir emanet canım var yanımda
kurulmuş yine saatler,seslerse çok uzakta