ÜZENGİ / Fatih ÇITA











Her gündüz uyuttum kucağımda geceyi
Bakışlarını aldım içerimde erittim
Yoğurdum yokluğu pişirdim bir heceyi 
Bütün kelimeler buldu aşk ile ritim
Aşk gelince ben yittim

Yapıştı gözüme kanlı yaşım bulandı
Damıttım içinden gül suyunu durulttum
Viranede öttüm bülbül beni bulandı
Ben kendi kendime yabancıyım unuttum
Seni içtim seni yuttum
                                                  
Göğün kuşağına karayı da ekledim
Yağmur temizledi oldu bahtımın rengi
Yıllar geçti gitti neyi neden bekledim?
Mecnun, Ferhat, Kerem kazanamadı cengi
Üzüntü değil üzengi 
                                                 



***
SONU KARA















Bir aralıktan araladım gözlerini 
Dünyaya sığmasın benim kalbim 
Göz bebeklerine sığsın yeter
En azından onun rengi kara kendisi değil

İki güzel kelimenin arasına koy beni
Orada ısınayım 
Ağlasam da sızlasam da orada olsun
Belki de ömrüm orda geçer kim bilir

Belki de çok şey istiyorum senden
Oysa az gelmişti sana 
Okuduğum tüm kitaplarda bulmak seni
Belki de bundan böyleyiz 
Ben iki kelimenin arasına giremedin 
Sen kitaplarda kaybolmadın 
Birbirimize kaybolduk 
İki kayıpla aynı ayıbız 
Seni ve beni topla biz etmeyiz 
Çıkmalıyız 
Gitmeliyiz
                 

Hiç yorum yok:

Yorum Gönder