“Her ömür bir şiirdir. Acısıyla, tatlısıyla, bütün muhtevasıyla… Bazen bir dizeyle anlatılabilecek kadar sade, bazen de sayfalar yetmeyecek kadar derin bir şiir…”
Bu metin Kahramanmaraş’lı şaire hanım Nurcihan KIZMAZ’ın hayat ve gönül tecrübelerini şiirselleştirdiği kitabına ait 2025 yılı ilk baskısının belki de ilk kitap tahlili olacaktır. Kitap yedi bölümden oluşmaktadır. İlk bölümün ilk şiirine başlamadan önce sizi kapı eşiğinde misafirini bekleyen bir hanımın evine buyur etmesi gibi bir sunuş metni karşılar. Bu metni okumadan sayfanın eşiğini geçemezsiniz. Elbetteki ilk bölüm su üstüne değil gönül üstüne yazılan yirmiiki şiirden oluşmaktadır. Bir gönüle girmenin ilk adımı sevgidir. Sevgi üstüne yazılan şiirlerin yer aldığı bu ilk bölümde iklim şiiri bu gönül hanesinin atmosferini tasvir eder gibidir. Sanki sayfanın eşiğinde küçük bir kız çocuğunun neşesini duyumsarsınız. Kızmaz’ın şiirlerinde her şiirin içeriği kadar şiirlerinin başlığı dikkat çekmektedir. Özellikle A.Ş.K. şiiri sanki Amine Şuara Kızmaz’ın bir aşk hikayesinin çocuğu olduğunu okuruna fısıldar.
İkinci bölümde tabiat üstüne yazılan şiirler mevcuttur. Bu bölümde Kızmaz, kitap okuma dünyasında etkilendiği yazar ve şairlerin isimlerine atıfta bulunmuştur. Özellikle Bahar, Nergis, Babam ve Biz şiiri Kızmaz’ın dünyasında model olan babasının izlerini görürsünüz. Nergise olan sevgisi Kızmaz için baharı ve babasını anımsatmaktadır. Tabiat üstüne yazılmış şiirlerin çoğunda hatırların yer aldığı aşikardır.
Üçüncü bölümde Beşer üstüne yazılmış şiirler mevcuttur. Bu bölümün ilk sayfa eşiği ise cemreyle başlar. Cemre bir dönemecin sonu diğer yeni dönemecin ise başlangıcıdır. Bu şiir de okuyana yeni bir nefes aldıracak ve yeni bir başlangıçlara adım attıracak türdendir. Bir sonraki sayfanın eşiğinde ise Kahramanmaraş’ın 6 Şubat depremine vurgu yapan bir zaman dilimini anlatır. Bu şiirde herkesin bir hikayesi vardır. 4.17 şiiri enkaz altında kalan vatandaşlarımızı yad edecek türdendir. Dünya üstünde her ne varsa ve onu tanımlayan nesnelerin üzerine yazılmış şiirler size Anadolu’nun kokusunu duyumsatacaktır. Bu bölümün son şiiri Bir Zamandan önce yine bir geçmiş, yine bir hikaye ve yine bir nefes sahibinin dünyadan gidişini sözcüklerle fısıldayacaktır.
Dördüncü bölümde Kızmaz artık misafirliğinizin yavaş yavaş gitme vaktinin olduğunu söyler. Onun şiirlerinde siz mi onu dinlersiniz yoksa o mu sizin hikayenizi dinler ? Evet, misafirlikler böyle başlar. Eğer arada sevgi ve vefa varsa her iki kişi de bu duygulara and içmişcesine birbirleriyle yaren olur, dost olur. Dördüncü bölümün sayfaları birer birer parmaklarınızın arasından kayıp giderken bir bakmışsınız beşinci bölüme gelmişsiniz. Anlatacak hikayesi olan insanlar gibidir sayfalar … Ne siz gitmek istersiniz bu gönül hanesi olan dünyadan ne de o sizin gitmenize izin verir.
Beşinci bölüm dualar üstüne yazılmıştır. Dualar ve umutlar üstüne yazılmış bir üretkenlik bir yaratılış vardır. “İlla Hu” üstüne yazılmış bir şiir O’nun varlığını bir kez daha hatırlatır. Ve size Amenna ve Sadakna! ‘yı içtenlikle söyletir. Mihman şiiriyle taçlandırır dostluğunuzu. Kızmaz’ın şiirlerini okurken hüzünlerinizi dökersiniz bir ummana, o da akıp gider dünyanızdan, bir su misali…
Altıncı bölümde ise Kızmaz’ın bu şiir kitabını kimler için basıma verdiğini, onlara bir hatıra bırakmadaki niyetini hissedersiniz. Yine babası ve annesini yad etmiştir. Komşu kızının hikayesini dahi şiirlerine iğneli bir şekilde konu etmedeki kelime işçiliğini alkışlamalısınız. Yedinci bölümde şiire adını veren şiirini saklamıştır. Bu şiirde şiir yazma hevesini aşk edenleri ve etmeyenleri yine perdeli bir dille ifade eder. Bu şiir kitabı onun hayattayken çıkardığı ilk kitabıdır.
“velhasıl bu kitap, yalnızca kelimelerden ibaret değil. İçinde hayatımdan izler var. Belki bir satırında çocukluğunuza rastlayacaksınız, belki bir dizesinde eski bir hatıra canlanacak. Ama en çok da yüreğinize dokunmasını dilerim. Sevgiyle.”
Sevgili Şaire hanım Nurcihan Kızmaz’a hayırlı ömürler diliyorum. Şiirlerin baki olsun ve okurunu bulsun.
