Sevince gönül derinden
Hasretin kor olup yakar
beni
Ey sevdamın güneşi mahrum
etme ışığından
Bu dünyam sensiz zifiri
karanlıkta…
Yine kar göründü diyarı
Erzurum’da.
İçimde bir yangın var adı
hasretin
Hasretin dolunca çaresiz
gönlüme
Gözlerim dalar soğuk ve
buğulu camlardan
Uzaklara…
Sevdalım uzak diyarlarda
kaldı
Güneş her gün doğar biçare
Ama kimin için?
Hâlâ benim güneşimi mi
sorarsın,
Kaldı batıda
Memleketim, kıymetini bil
benim güneşimin…
Salıver kokunu bahar
rüzgârlarıyla…
Yanaklarında açan güllerin
rayihasını da
Seher vakti emanet et
avuçlarındaki duana
Gönder umutlarımı…
Gönül ikliminden gönül
iklimime bir meltem gönder
Adı sen olsun…
ERZURUM
2013
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder