bir yerde durdu o rüzgar
içimin çeşmeleri durdupirinçli öylesine öğlen duvarlarında
azalmış sabunlar gibi
tereddütler doğurdu bu duruş
sevindikçe belki böyle oldu
insan çaresiz yeryüzünde
domatesler alır bakar kırmızılığına
sular götürür evine besler tavanın orda olmasını
erken uyuyanını sever kendinin
deniz bir uzak oldu
dağ bir yakın oldu
çünkü sırtımdan aşağı
ne aslanlar kovuldu
ne ceylan ürktü soğumamdan
insan bölük bölük yüreğin derdinde
bir kapı açılsın diye bir kapı kapansın
sabah olunca
yer yerinde kalsın
daha da çok günler olur
ikindiler gelir sofrana
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder