YEŞİLIRMAK BİR AŞK SEYYAHI / Yasin MORTAŞ

Irmak, 
çağlayan topladıkça büyür aşka  

Fotoğraf: Y. MORTAŞ


I
Yeşilırmak
Akarken yeryüzünün koynunda
Havva terlemesi gibi berrak.

Ey şiir taşıran ırmak
Taşı eriten bir aşktır aktığın şehir
Ve saçlarından akan yağmur
Mendilde kuruyan gözyaşı gibi pak.

II
Tanla uyanırsa âdem bir nehir gibi uyanır
Bir destan gibi dolanır kanındaki ırmak
Ve aşklar çağlayanı dünya aynasında
Senin gözlerinle ağlamayan göz kördür
Sana dokunmayan aşk çeşmesi bulanık.

Eğer Yusuf yüzünü yıkamışsa suyunda
Ey serin bahar güzeli, boy ver aşka ve denize
İçimdeki çölü sulayan bereket kervanı, yürü
Dağ uykularımı bölen aşk çağlayanı, ak
Bir dil ver ıssız /peltek sessizliğimize.

Bir dağ sağırsa, Ferhat’ı duymamıştır
Şirin, tebessümler taşımıştır berrak suyundan
Kuşlar suyunu içmiş havalanmıştır göğe
Sana dokunmayan yağmur buhar olmuştur
Yaz susamıştır dudaklarına/çatlamıştır
Sen serin bir akşam gibi uzanmazsan yatağıma
Toprak kül olmuştur/ağaç kül olmuştur.

Saçların parlak bir denizyıldızı/güneş toplar
Isıtır uzun üşümelerini Karadeniz’in/çığlığını tutar
Hangi taş sevinmez ki senin sıcak koynunda
Kum olur çakıllar, külünge de gerek yok
Yıldızlar asılı kalır ince boynunda.

Abdest tazeleyen derviş, ağlamış senin gözünle
Suya ateş veren âşıklar ağlamış senin gözünle
Gök toplanmış senin gözünle sana ağlamak için
Hattat, divitlere kav-ateş alır senin gözünden
Amasya bir dolunaydır yüzüne yansır her vakit
Aynalar güneş toplar senin billûr yüzünden.

Havva’nın bohçasında Yeşil bir Irmak buğusu
Açtıkça toprakta bir Adem kokusu/yağmur kokusu…