Vicdanımın fay hatları harekete geçmeden
Dökülmüyor kelimeler dilimden
Ay ışığında secdeye giden alnım
Kurtar beni bu karanlık geceden
Odanın içinde boğuk bir sessizlik
Yalnızlığım ter içinde
Gözlerime baraj kurulmuş
Vicdanım bir ayaklanmayı bastırıyor
Müebbet yiyen aklımdan habersiz
Yıllar tespih tanesi gibi
Ellerimden kayıyor bir bir
Bütün duvarlarda aynı telsiz yankısı
Özgür bırakılan bir kuş değil
Aklını kaybeden bir vicdan benimkisi
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder