Uçurtmalarımız kaderin tellerine takıldı
Çamurlara bulandık yıkandık vicdanımızda
Kağıttan çocuklardık yıkıldık rüzgarda
Unutmadık sarıldık sımsıkı toprağa
Nar rengi oldu gözlerimiz ağlamaktan
Ranzalarda uyuduk korkularımız kucağımızda
Açmadık ağzımızı kilit vurduk dudaklarımıza
Mutluyduk yelken açmadan önce hayata
Oturduk ağladık en saf duygularla
Sıktık dişimizi sabırla inatla
Aklımızı yitirdik boş odalarda
Mendillere çizdiğimiz gökyüzünü
Ellerimizde söndürdük cigarayla
Tutunduk alnımızdaki son mirasa
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder