/ferhat ağca'ya/
pencereden bakınca
ilkbahar yaprakları görüyorum
içimde sonbahar sarısı
ben bir kadre uğradım da mı yoksa…
bunu bak bilmiyorum
sağlığına dikkat et derim sana
dostlar sağ sever sağ sâlim
düşman ölü
bak ben pek severim
hem sever hem ölüye dönerim
yolumuz açık
ben gelemezsem bu ben sana
sen gelirsin
devran döner
hem kırlarda çiçek açarız yeniden
hem papatya takarız kızların alnına
***
fazlı bayram'dan bir şiir daha...
büyük kavga
gün çıkar aklımdan
geceyi bulmak zor uzağa bakarak
her şeye alışabilir mi insan bilemedim
ruhun çamurla merhemlenmiş yaraları nasılsa kim bilir
iyi bazen alışmak bazen kötü
kavuşmak demek alışmak biraz da
sana dağa saçtığın mor yalnızlığa
hem her istediğine çoğu hiç ayrılmadan
memnunsa yaşamından adam
yahut kadın kız biz ona da adam diyoruz adamsa
çıkmak yaşamdan atlamadan
kıyısındakiler atlamadan üstüne
yaşamdan çıkmak ölmek değil
kurtulmak değil kavgadan
bizim kavuşmamız bize bağlı düşmana değil
ben biraz da sana bağlıyım dosluk bir yol
pek sevdim sayılmaz adımın dirilmesini
daha çok ölmek işime geldi ıslak gözlerde
sen daha inme içindeki dağlardan
gün gelir sana da uğrar bu destan
işte o zaman unutma
tek başına kavrulacaksın evet
evet kendi kavganı kendin uğurlayacaksın
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder