bir çocuk
kız
çocuğu
babanın
gözlerinden
akıyor
toprağa
çıtlık
tohumu gibi
dinamit
lokumu gibi
yiğittir
bu yükün hamalları bu devirde
kefir
mayasından kezzap sancısına
her
eczada hurmalı çikolata savaşçıları
hurmaları
bombadan bombaları hurmadan
seni kim
çağırdı çocuk
durmadan
gelir oldun tozlu yollardan
...geceye
… güne
kurşun
gövdelerine
ecelimizle
ölmek yakışır mı bizlere artık
seni kim
çağırdı çocuk
sıyırıp
avuçlarından alın yazmalarını
rahat
yatak
yumuşak
yastık
def olun
gözüm görmesin sizi
her vakte
sığar
her vakte
yeter acın
namlunun
ortasında kaldın çocuk
bu benim…
Yüzümden biliyorum
be her
sevdaya çırak
çıra
çakmak çivi serptinde kalplere
yine
rahat uyudu etten kemikten taşlar
şimdi
mezarlıklar mahşeri bekliyor
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder