Bu insanlık daha kaç kez ölecek
Çocuklar yine cennette dirilecek
Söz mü kaldı, dünya karardı
Çaresizlik sona vardı.
Yaşamayan da yaşlanıyor
Yaşına doymayan da.
Dünyanın yalanı bitmez.
Boğazı düğümlü ,uzun yol yorgunu
Damlalarla çizilmiş
coğrafyamın sınırı
Sessiz kalan unutsun çocukluğun yüzünü
Yüreği dağdan büyük, insana vuruldu bu yük
Korkuya yenilmedik, terk edildik eridik.
Dünya tozuna bulaşmadan, cennete uzanan
Bulut olup yükselen minik minik bedenler.
İnsancıl dünyada insanlık aramak boşuna.
İnsan vardır sadece
O da ikiye ayrılır, dünya ve ahiret gibi
Müminler ve münkirler.
Yaşayıp gidiyoruz, ölüp gidenler gibi…
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder