Akşam güneşi vuruyor yüzüme
Gölgem esmer yalnızlığım benim
Uzuyor hep o vakitlerde
Alnıma kuşlar konuyor
Gurbetin eskimeyen o sesiyle
Bir dağ gibi duruyorken
Gecenin karşısında
Dudaklarımdan mısralar dökülüyor
Göğsüme
Ceylanlar suya iniyor
-gözlerime-
Sırtımda kamburu gurbetin
Ben şehrin meydanlarına yürüyorum
Ellerimde kör pusulam
Yürüyorum suyun sesine
O bilir gurbeti
Ben yaşamayı bilirim
Yaşamak
Benim geç kalmışlığımdır ölüme
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder