MEVSİMSİZ UMUT / Levent NERGİZ

 

Oysa...

İçimin koylarında, körfezlerinde
Vicdanımı falezleyen deli dalgalardan,
Memleketimin yarpuz kokulu köylerine
Ahir dağının heybetine
Şiir damıtan poyrazına
Ejder tepesinin eteğine 
Ulu çınarın köklerine
Bir söğüt ağacının gölgesine sığınarak
Kurtulmak niyetindeydim

Ancak...

Umudu ölümden ayırsın gökyüzü,
Çünkü yaşamak
Gökyüzünden devşirdiğin umutların
Bir fecr vakti ölümüne
"Eşhedü" diyerek ,
Yaşamak...

Öyleyse...

Mevsimsiz bir umut
Çöksün gözbebeklerime
Yansın, kanasın yüreğimin nasırları
Yedi iklim cem olsun bucaksız bakışlarda,
Öteliler sarsın dört bir yanımı
Ruhum bir sesi bekleyedursun uzaktan...



Hiç yorum yok:

Yorum Gönder