.
.
.
Ruhlarımız sarılıp ağlaştılar sonra
Bedenlerimiz başka başka
dertlere esir
Kaybetti viraneliğini virane
Kaybetti şehirliğini şehir
Kaybetti hisliliğini yürek
Dert gerek diye diye kürek çekti batık gemi
Üçüncü perde gerildi ilk ikisinin üstüne
Üst üste geldi iki kırık kalp dualarında
Kamaştı gözlerimiz ufukta oynaşırken
Karardı alınlarımız gün ortasında
Bir iz kaldı şakaklarımızda günlerimizden
Kaybetti insan insanlığını da
Taş olmayı diledi ferhad düş perisinden
Taş olmayı diledi hüsrev elma dağında
Aşıklığı bir mezara koydum elimle
İnsan nihayetinde kaybetti
Tüm var bildiklerini kaybetti
Yetmedi var olmak yerdeki taşa
Pencere önündeki kuşa yetmedi
Islandı yağmurlar gözyaşlarımla
Islandı mezarında ölümün kirpiği
Tütün ve toprak ömrüme çarptığında
Elinden içtim münadinin saba makamını
Nefesim doldurmadı göğü bu uzun feryadla
Sustum
Sustum
Sustum ama
Tüm varlar bir yar kadar mesud etmedi şu dünyada
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder