BU ŞEHRİN KİMSESİZ ÇOCUKLARI/Samet YURTTTAŞ

 

Gece

Eve dönüş türküsü fısıldarken

Gümüşten yıldızlara güvenir

Bu şehrin kimsesiz çocukları

Ve düşürmez takvimden

Yaşanan iğrenç zamanları

Gün batınca

Gökte çırpınan son ışık gibi

Ağaçtan savrulan yaprak gibi

Sokakların sessizliğinde boğulan

Karanlık gibi

Her şey bu kadar kötüyken

Nerede beklesin kardeşlerini

Betonu yontan gözyaşlarından

Şimşekler çakıyor

Bu şehrin kimsesizliği büyütüyor onları

Ölüm elinde gülle bekliyor

Çocukları