Hikayeler sakladım yüzümün odalarında
Anısı derinleşen alınlar
Rengi solmuş yüzler
Kelimesi tükenmiş yalnızlıklar
Böldüm, çarptım, çıkardım
Bir yüze kaç hikâye sığar bulamadım
Kaç ayna daha kırılır ağrısından bir yüzün?
İnsan insanın yurdudur dedim sonra
Yüz özün açık mektubudur
Sen yine de ey kalbim,
Sakla, kimden hangi kaderi ödünç aldınsa
Bırak yarısı aynada kalsın
Nasılsa hikâyesi tamamlanmış bir yüz eklerim
Dağılmış suretime
Biraz dua biraz umut çokça şükür
Allah bir çiçek daha eker nasılsa göğsüme
Dedim ve sarıldım gövdesine ülkemin
Yeniden aşkı, yeniden inanmayı
Ve sabrı, bin ah ardından
Ezber ettim bir bir
Geçmişim ve geleceğim
Emanet dedim gölgesine gövdenin
Emanet ellerim, omzuna ey sevgilim!
Yüzüm, ellerim, kelimem ve kalemim
Yani demem o ki;
Ayak bastığın coğrafya kaderim
Ben bu hikâyeyi seninle tamam eyledim
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder