GÖK VE DENİZ / Hüseyin Cenk ŞAVKILI


Sonsuzlukta beklemekti sana olan aşk
Aslında anlamak sensizliği
Ölmekti belki de
Ufuk çizgilerindeki bulutlar gibi
Belli belirsizdi
Ellerimi açtığımda mevlaya
Dualarla dökülürdü adın.

Sonunda
“Nasip et ya mevlam hayırlıysa” demekti
Gözlerini düşünmek,
Aslında kaybolmaktı cümlelerde
Anlattığım masallarda
Hep kavuştururdum sevenleri.


Gönlümden akan cümleler
Yağmur gibiydi
Tıpkı bir hezeyan
Aşkları meşkleri bırakmak aslında;
Aşkın seni bırakacağı anlamına gelmiyordu.

İki mavide buluşmaktı bizimkisi
Gök ve denizin birleştiği yerde
Ama  birleştiği yerde olamayacaktık ASLA.
Çünkü ey sevgili!
Deniz ve gök sadece ufukta birleşirdi.

Hiç yorum yok:

Yorum Gönder