MARAŞ SAATİ / Yasin MORTAŞ

 Fotoğraf: Y. Mortaş

Dağ yürüyüşleriyle aşılmış bu şehrin dilinde kırık bir alfabe

gibi duran yalnızlığı çağırdım

yokuş saatlerinin altından geçen rûzigâr bir Maraş ağrısı sapladı kalbime

ki yüzüm ahir yanlarıma yansıyan bir kent gibi ürperdi içinde

kim çağırdıysa gittim kim gittiyse çağırdım

sözüm aktı durdu o ateşlenmiş buluttan

eğildim insan yansımalarıyla o gölgesiz aynalarınıza

gecenin dokunulmamış rahminden ışıklar topladım

Bu ejder kalesinden sökülmüş aynaların gecesi yok

öyle bir ak su ki ışıkların içinden geçen saat

zamana ayarlanmış yalnızlıktan / bir Maraş bir ağzım yanar

dökülür üzerime o Milcan’ın topladığı rûzigâr

ya vakit durulur içimde ya da ocaklarda saatler kaynar

Dağın ezberlediği ovayı tuttukça betonun esmerliği

soluğu kesilmiş toprak gibi yanar Maraş

hilalin keskinleştirdiği kentlerde yatar güneşin kıvılcımları

zaman döner

söz söner

şehir yürür uçsuz gözlerinin içine

Dağ yürüyüşleriyle aşılmış bu şehir

dilimde

yazılmamış bir alfabe gibi durur