Karanlığın Sükûtu / Nigar Yağcı









hoyrat sözler neşter vururken geceye
maskelerin düştüğü suretler kalır akıllarda
karanlığın sükûtu geceyi yırtarken
geride kalan boş bir sedayla seslenir
son trenin son yolcuları diye bağırır istasyon
ne yol vardı ne de uğurlanacak bir yolcu
gecenin ayyuka çıkmış sükutunda
karanlığı yırtarken serzenişler
avazının çıktığı kadar ezer
yüreğinin katmerleşmiş kemiklerini
bir kibrit alevi misali dans eden hayaller
toz bulutu misali uçuşurken havada
beynimde çarpışan kelimeler uğuldanır inimde
yusufun kuyudaki serzenişleri gibi
gecenin karanlığına karışmış
boş bir sedaydı sesim


Hiç yorum yok:

Yorum Gönder