MAZLUMUN AHI / Nurcihan KIZMAZ


Ne çok alacağım var çocukluğumdan,
Terliklerim kaldı
Çıkıp ta inemediğim ağaçlarda,
Ayağıma takılan mazgallarda
Pamuk şeker paralarım,
Dizlerimde yaralarım var.

Toprağa ektiler sandığım sevdiklerim,
Suladığımda yeşermeyen dualarım var.

Yarım kalan rüyalarım var.
Uzansam erişecekken gökkuşağına,
Uyandırdınız.
Karabasanlar çöktüğünde üstüme
Bağırdım çağırdım
Hiç duymadınız.

Ellerimden kaçıp giden uçurtmalarım
Sanmayın ki başka bir çocuğun kalbine süzüleceksiniz!
Ne çok ahımı aldı o gökyüzü
Bilemezsiniz

Geri verin bez bebeğimi bana
Siz onun dilinden anlamazsınız
Silindikçe yeniden çizdiğim gözlerine,
Benim kadar müşfik bakamazsınız.

 

Hiç yorum yok:

Yorum Gönder