İNCERTİTUDE/Ferhat ALTUN

Bana: 

Sırata varmadan sındı ayağım

Katarlar götürdüm dere boyunca

O gonca hiç vakit halim sormadı

Yormadı rüyamı ne hayra va hayf

 

Öteki olana:

Ördü kefenimi bir kadın kördü

Hafiyeler saldı ruhum kabusta

Mebustur uğrular kefenimi de

Mebustur kasteder ona da her dem

 

Susuban dağlara ah ettim enîn

Senin ettiğindir sensin bildiğim

Çizdiğim sensindir sensin o tuhaf

Drahşan güneşte oturan ahmak

 

Sana:

Bilirsin halimi narha koymazsın

Soymazsın tenimden kefenimi de

Bir tiyatro perdesi yalan bu dünya

Söyledi rüyamda bana bir moron

 

Ormandır görünce gözlerim seni

İncecik ellerin alnıma gel sor

Kor beni bu hâle nazenin sesin

Lebindir akıyor gül bahçelerde

 

Hepsine:

Evlerde şairler nice delirsin

Erisin şiirimle o ham kalemler

Elemler hurûşa gelsin sözümle

Özümle giriftleş şiirime râm ol

 

Gönülsüz söylenen sözlere hem yuf

Şairine yuf eş'ârına hem yuf

Sözümü göğsüne ekmezse anın

Yârine yuf ağyârına hem yuf