MUTLU BULUT / Enver ÇAPAR

Küçük bulut sen ne kadar şanslısın,

Âlemin efendisine gölge olmuşsun.

Sende saklı bir sır mıdır?

 O’(s.a.v)nun gül kokan çocukluğu?

En güzeli gördün, sen ne bahtiyarsın.

 

Söylesene bize,

Hangi oyunları oynardı arkadaşlarıyla.

Koyun otlatırken dağlarda ovalarda.

Gölgesi düşmezmiş toprağa.

Güneşin gözü kamaşırmış nurundan.

 

Gökyüzünde gülen bulut,

Hep seni arar gözümüz.

O’na hasret gönlümüz

Salâvat getirince nice,

Bir ferahlık gelir içimize.

 

Gölge oldun başına, baş tacısın sen bize.

Güneş kıskanmıştır seni.

Güzel bulut mutlu bulut,

Ayağımız çabuk kayar,

Sen bizi hep gölgende tut.

 

O yürürse yürür O durursa dururdun

Gökyüzüne asılmış

Küçük beyaz bir güldün

Bize selam getir O’ndan

Selam götür O’na bizden

 

Hasret göz yaşlarınla ıslattın mı ?

O mübarek saçlarını?

Gül kokusu kaplayınca etrafı

Geçti mi kendinden seher yeli

Güzel bulut, minik bulut…

 

Kanat ol mavi rüyamıza,

Dalalım nur denizine.

Beyaz bulut güzel bulut

Dünya yine çok karanlık

Biz düşeriz, elimizden sen tut.