Bak
Dışarda güz yağmurlarından bir çember
İçinde yalnızlık dönüyor
Er kişi niyetine hazırlanmış
Hüzünlü bir kalabalık
Döndükçe gözümde büyüyor
Bir ihtiyar yürüyor önümde
Ağır ağır ve aksayarak
Diz kapaklarında bitmeyen sancıyı
Kasıklarında dünyayı kaldırıyor
Bir adım
Bir adım
Bir adım daha
Gelip duruyor ölümün genç kapısında
Kasketinin kıskacında hâlâ yağmur damlaları
Islatmıyor kibrini
Ve saçlarını
Gelip duruyor pişmanlığın son kapısında
Kulak veriyor nefsine
İçinde yıllardır pas tutmayan
Günahkâr dişliler
Dönüyor dönüyor dönüyor
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder