NEM ŞİİRİ / H. Ahmet ERALP




Ufuk Türk'e Muhabbetle...


(Lütfen güneşe ateş etmeyiniz)



Ne zaman bir nem şiiri
Yazmaya gitse ellerim
Terleyeceğinden korkarım yaşlı bir rençberin

Öyle kol kola yürünmez
Bu Adana'nın sıcağını kimse bilmez
Çınar ağacı da yoktur, yetimlere gölge de
Bir yaşam mücadelesidir nem Adana'da

Yaz erken gelir her çocuğa
Terlemiş ellerinde İngiliz anahtarı
Tişörtlerinde kuruyan terin bıraktığı bembeyaz izler
Her çocuk, güneşin batması gibi kapatır gözlerini
Yakışmaz açık hava sohbetlerine Adana'nın nemi

Tuğlaları yanan evler
Klima borularının deldiği mahrem duvarlar
Yani serinlemek hayaldir açık havada baharlar

Nem komik bir nesne değildir Adana'da
Bir terin çökmesidir alınlara
Boğulmasıdır nefeslerin bedenin sularında
Adana'da yetimler klima görerek uyur rüyalarında

Serinlemek için binip inemediği belediye otobüsünden seyreder
Gölge arayan çocukları bir emekli
Keşfetsen de en gelişmiş aletlerle en uzak gezegenleri
Neye yarar 'Ufkun' olmadıktan sonra belli



Hiç yorum yok:

Yorum Gönder