Şaşkın bir hüzün ağacı açar içimde
Ölüm tarlalarına gökten kar ekilirken…
Böğrümde kan… İçimde kin nemlenir…
Cehennem tasvirleri akseder gözlerimde
Bir hemze sessizlik…
Ve gürlek bir nara ardından: Sanır mısın ki.
Zarif, kırılgan bir ateştir sair intikam;
Zamanın hitamesinde esrik bir nârda mı yalnızlık.
Yoksa hutamede bir inkârda mı sana olan intikam.
Evet belki yüzüstü sürünecek nefsimin kelimeleri…
Lakin sakar bir ateşin sıcağında solarken intikam…
Kendimi bulmadan ölmeyeceğim…
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder