Kefenimin cebine yıldızları da bırakın.
Biliyorum öleceğim,
O bana şahdamarımdan daha yakın.
Gökyüzünde zaferler kazanmış bir yüreğin istiğnası bu.
Her gidişinle çoğalan,
bitmek bilmeyen hüznün sızısı bu.
Serzenişlerimde oldu ara sıra yokluğundan,
Pişman olup hep uzaklara gitmelerim de.
Boş boş düşünceler de oldu,
Senle dolan hafızanın sikletinden oflamalar da.
Sen bir çağın yangınıydın ateşi su ve ben olan.
Sen bir seher vaktinin en acı uyanması,
Ve sen yılmaz direnişlerin sahibiydin.
Kollarımdan tutup bağlasalar da zindanlarda,
Boynumdaki urganın O’nun olduğunu bilerek baktım
gökyüzüne.
Ve asırları aşan bakışınızla beni yaktınız.
Saniyeler hiç bu kadar uzun olmamıştı
Ya da kalp atışlarımla saymamıştım zamanı hiç bu kadar.
Yine gece yine sımsıkı bir siyah,
Tek tek üflemek yıldızlara,
Ve siyahın evini başına yıkmak, ya da öldürmek uykuyu.
Bir kolundan sen tut bir kolundan ben
Ayağına taş, atalım denize.
Atalım ki ateşler artık kanla sönmüyor.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder