Ben şimdi kalbi kırık bir akşamda
Aşk içerken gözlerinden
Kuş olup konarsın ulu bir çınar dalına
Kalbim ağrır, güller dererim gözlerinden.
Sonra gözlerinden Sidelya, tutuşur dünya
Karanlık basar denizlerin dehlizlerini
Yaşamak isterim dağlar kadar
Sen Sidelya sürerken hükmünü içimin coğrafyasında.
Nem kaldı yoksul bir sabahtan başka
Ne hüznün rengi kaldı ne kelimeler
Kâr etmez sonbahar yaprakları
Sidelya saçlarından bahar derelim gel.
Sokağımızda bir alaca yağmur yağsa
Çiçekler parlar güneşe nispet yapar
Sidelya tutar kollarımdan
Saçları dolanır bileklerime
Sanığım gözlerine, gereği müebbet.
Öyle sakin olduğuma bakma
Sidelya Fırtınalar kopuyor avuçlarıma
Bir çiçek belki de beni avutuyor
Kalbimin her yerinde adın duruyor.
Sidelya,
Ben şimdi hangi toprağa ölsem de
Karılsam çamuruna...
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder