kırık dökük
bir odanın ortasında
ortasından böler gibi hayatı
senin ve kumdan döşeğinin dış cephesinden
ölçülü bir aşkla kipirdeterek gözlerimi
döner giderim
bu senin sokaklarının ortasında
sığındığım kapıları özlerim sonra
kimler kim bilir nice kimlikler edindi
bu terk edilmiş evlerde
şimdi kimler kovulup duruyor kim bilir kapılarından
soruyorum
kiralıksa kalbi mahallenin talibim
köküne yetmez gücüm
böyle terk edilmiş ve bom boşsa
kiralıksa bir de
bana ayarla
orada uzun uzun uğrarım kırık mavilerin atlasına
ihmal etmeden her cumaları
çarşambaları ziyan etmeden hamasete
yalnızlığa uğrarım
perşembe sabahlarına uğrarım
sana uğrarım
sen de gel
elinde olsa da elinde olmadan gel
iç gel
ne doldurulduysa kadehine
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder