SEVGİLİ / İsa Yusuf ÇAĞLAR

Ne çok unutuyoruz

Sevgiyi, dostluğu, vefayı ve Seni

Çöl kumlarında yanmayı

Ve sonbahar yağmurlarında arınmayı

Unutmayı unuttuk Sevgili

Seni unuttuk…

Yeryüzü şimdi plastik aşklar mezarlığı Sevgili

Gibi ve korsan sevdalılarla

Çepeçevre kuşatıldık

Aşkta kopya hiç olmamıştı

Şimdi daha iyi anladık ki olmayacakta

Artık sevgiyle değişmiyor insanlar

Sevgiye değiştikleri kadar

Tenekeden madalyalarını

Sevgiye vakit kalmıyor Sevgili

Dostluk, vefa ve muhabbet

Çiğnenip, bir kenara atılıyor sonra

Haysiyet ve şeref timsali

Validemiz geliyor aklıma

Malumat yıldırımları çarpıyor

İrfan semasında olan gönlümü

Fikir sahibi olmaktan

Salt bilgi sahibi olma

Çukuruna yuvarlanıyorum

Gönlüm delik deşik oluyor sonra

Bavulumda acı hatıralar saklı Sevgili

Bohçamı sevdiklerimle doldurdum

Atalet ve adaveti rüzgâra savurdum

Yedi ayrı tepeden yedi ayrı diyara

Diye gelmesinler yine bir araya

Hüzünden evler kuruyorum kendime

Günahlarım kadar çok

Şefaatin kadar büyük

İçinde ümmetin acısını saklıyorum

Görmeyen, bilmeyen ve duymayan ümmetin

Vuslatınla ciğer kebap oldu Sevgili

Bilal sustu kargalara gün doğdu

Çıkmadı sâdık dostun kadar cömert

Hattab gibi vakur, Haydar gibi civanmert

Bizler Zinnureyn’in hayâsına hasret

Özledik Sevgili

Çocukça bir saflıkla
Seni çok özledik