Dedi ve gözleri nemlendi
Uzun uzun dalıp gitti
Dünyamın kıyısız sahiline
İçinde bir anne ürkekliği uyandı
Küçücük bir nefese hassasiyet
Hele bir de inleyecek olsa
Dağları yerinden oynatacak
Sen benim arkadaşımsın
Sırdaşımsın dedi sonra
Aklının derinliklerinden
Anılarını döküverdi
Kabaran yüreğini
Dostun sözüyle dindirdi
Hangi ruh düşer yüreğe böyle
Onunkinden başka
En karanlık anda bile
Sevgiyi söylemekten aşınır dudakları
Şimdi sorsalar bana
Ne götürmek isterdin diye
Yanında her gittiğin yere
Yavrusuna bakıp da
Gözlerinin içi gülen
Annenin sevgisini
Derdim usanmadan.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder