HENÜZ / Mustafa Alper Taş


suların ve aşkın güvencesinde
uyur bir güneşin döngüsü
hepimizin öğleninde

evler daha aydınlık böylece
atlar yalnız kendi sesleriyle
çoğalır yeşil

buğulanan bir dağın gölgesinde
bütün konuşmalar
kimseler duymadan

bu su böyle akar
ben bildim bileli
yani kırmızı bir düğmemi düşürdüğümden beri
içindedir ellerim
ne gölge ne ölümsüz balıklarla evine dönen adam
yitirmiştir insan bir yerde sevinmeyi

bu dağ böyle durur
ben bildim bileli
rüzgâr da eskiyor



Hiç yorum yok:

Yorum Gönder