ANNEMİN ELİ DEĞİNCE ÇİÇEKLERE/Samet YURTTAŞ

 

Annemin sesiyle başlıyorum güne.

O diriltici ve koruyucu sesle:

Sûr gibi, Nûr gibi...

Her sabah üzerime giyindiğim 

Zırh gibi.

Annemin sesi:

“Ayet’el Kûrsi”

Annem!

Ayaklarının altındaki cenneti,

Nasıl serpiştirdin yeryüzüne?

Bak şu parmak uçlarındaki güle!

Nasıl da gülüyor 

Senin yüzünü görünce.

Annemin eli değince çiçeklere

O solgun, bezgin, üzgün çiçeklere...

Çiçekler daha canlı, daha güzel, daha taze...

Annem, çiçek bahçesi

Bütün çiçeklerin gözünde.

Annem yürüyünce

Toprak yeşerir, bozkır yeşerir, dağ yeşerir...

Merhamet,

Harelenerek büyür gölgesinde.

Annem güneş gibi

Dünyayı döndürür kendi ekseninde.

Biz ay gibi

Tutuluyoruz annem gülünce.