ŞİŞMAN KADINLARA ÖVGÜ/ Memduh ATALAY

Saçlarımızı şişman kadınlar yıkarlardı

Azığımızda yağlı, ballı ekmek kocaman
Ne fitnes bilirlerdi ne bu denli fitne
İyi günlerdi, o günler oğlum Osman

İki dedikodu için toplanıp komşu evlerinde
Sonra “olanı söylüyorum” ile günahtan kaçarlardı
Söyleyemedikleri ne çok sözleri vardı bilseniz
Dökemedikleri ne çok kurtları

İnek, tarla, çocuk, bir de zalim kaynana
Boyalı avratlara gönlü düşen hayın koca
Felek bütün kederleri toplayıp gelse
Karşı koyardı bir yağlı bazlama

Öylesine itaatkâr, öylesine munis
Kelime bilmez içten severlerdi
Herifi göçmüşse ahiret yurduna
Gurbetten dönecek gibi beklerlerdi

Hamamda, düğünde, bazlama şöleninde
Kam alırlardı fani dünyadan
Şişman olmasına şişmandılar ama
Bir çınar serinliği vardı gölgelerinde

Ana gerek hatundan ki bey çıkara çatından
Çok beyler geçti, irfan tüten tezgahlarından
Delisi, hayırsızı, avaresı olurdu amma
Hain çıkmazdı cennet kokan kundaklarından

Şimdi bir fitnes, bir fitlik,bir sıfır beden
Bir gramda dünyasına kahreden
Geçen yazki kıyafetini giyemediği için
Ölümlerden dönen

Meseleyi, türkü senin lehine halletmiş
Hasetle “oy şişman’ım” diye vururken saza
Aldırma ,diyetini hayatımızdan alan diyetisyene
Can boğazdan gelir güzelim şişman Ayşe

Bir derde daha deva olduk oğlum Osman
Bu gece rahat uyusun şişman teyze
Bedenine hapsolan çıtkırıldımla
Nasıl hazırlanırız seferberliğe?