ölümün yarımadasında / mustafa alper taş



ben oradaydım 
çeşmelerden havalandığında huysuz sinekleri 
tanrının
sahip olduklarını silkelediğinde 
ve denediğinde uykusuzluklarla
çenemin altında
üşüyordu bir gündüzün gecesi

öyle bir alınıyordu gözlerim
bin türlü kuşun can vermesi
tutmuyordu
bir kulun dağlarla çarpışmasını

ben oradaydım
yemenli bir beyazlık örtüldüğünde binalarına
köpeklerin
okşayarak kendi kalbinin ipeğini
ölürken korkusuz çocuklar

saymıyordum 
bir şarkıyla dudaklarını kanatan
ve inanmak uğruna 
başkaldıran menekşelerin
yatağını havalandıran rengini
kendimden

ben oradaydım 
elimden gitmeyen kokusunu 
sürerek duvarlarına gecenin


Hiç yorum yok:

Yorum Gönder