EY ÇOCUK!/Gün Sazak GÖKTÜRK





















Ölülerden duyulmayan şarkılar,
Koroda dil bilmez çocuk...
Ölmek neye yarar ey çocuk...


Baharın yaza durduğunu sana anlatamadan...
Daralan vakitlerde sapanından atılan taşlar
Sonsuzluk ikliminde yankı bulan ey çocuk...
Sana açılan kapılara duvarlar örülsün diye
Darbeler yapılıyor Ey çocuk...

Firavunlaşır rütbeler, susar metrese,
Kutsanır baba oğul ve zünnar...
Kefeni elinde bir Fatima
Sana duada Ey çocuk
Cesetlerin izinde putlaşan ruhlar...
Ölülerini kayıkçılar yolcu eyler...
Bir ölü sevicinin konuşması,
ise yaramaz kelimeler...
Sağır ölüler...
Acil kapılarında morg soğuğu mevsimler
Kardeşimin bağrında ihanetin hançeri...
Meydanlarda leş kargaları...
Şakşakçılar, ihanetin nakaratına alkışta...
Şimdi sen söyle ey çocuk...


Şam, Bosna, Grozni, Diyarbakır, Buhara, İstanbul, Kahire…
Hangisine ağıt yakayım?
Şairler ve tarih: oluklar çift: hak ve batıl...
Unutulan tek:
Duvar duvara katılmış bahçe bahçeye...

Hiç yorum yok:

Yorum Gönder