RENK/Mustafa Alper TAŞ

kendi baharıyla
bu camlar boyunca saçlarının gölgesi
savrulan suların serinliği
öyle bakıyorsun
darılmış boyunlarıyla
kuşların

kalbini biliyorum
ötede bir telaş

yolumuzda budanmış
dağ ölüleriyle
daha ne kadar kalırız
bir ses duyduğumuzda
şarkılarla karışan biz

o kesik anında
işte mavi bir duvarı var
ölümün.