SAVAŞ ve ÇOCUK / Enver ÇAPAR


Bomba yıktı evimizi,
Kimse duymaz sesimizi,
Dünya şimdi çok karanlık,
Kör kuyuda tüm insanlık.

Neden çıktık yurdumuzdan ?
Gelen yok mu ardımızdan ?
Mahzun kaldı toprağımız,
Ateş doldu her yanımız.

Bu teknede umut var mı?
Halimizi soran var mı?
Suya düştü hayallerim.
Silinir mi hiç izlerim?

Gözlerimiz yaşla doldu.
Yüzlerimiz niçin soldu?
Suçumuzu bilen var mı?
Acımıza yanan var mı?

Annemizin gözü yaşlı,
Sesi titrek, çok telaşlı,
Korku bize yoldaş oldu.
Gonca gonca güller soldu.

İnsanlıktan çıktı dünya,
Uyanmadan bitti rüya,
Cennet bize yeni vatan,
Alsın bizi ol yaratan.

     

Hiç yorum yok:

Yorum Gönder