CEZBELİ CEZBELİ / M. Cihan ALLİŞ

Rüzgâr estikçe Maraşlı oldum

Aklıma karşı muzaffer oldum.
Cezbeli sardı sekiz yanımı
Fethetti herbiri bin zannımı.

Ve beton çölündeki mecnuna:
"Tatlı su deryasına dokunma.
Evvel edep, var git öğren edep.
Sonra sükut eder misin acep?

Dokunma ki daha bir pişesin
Sus ki sonra bir güzel ötesin.
Biz ileri dönük gericiyiz
Cafe yok bizde, bizden ötesin.

.
.
.
Büyük cihadın ayak sesleri
Ben savunmasız, düşman serseri.
Tozlanmış günahlarım alemdar.
Kaçamadım, âdemde âlem dar.

Derken sırtıma yek yük yükledik
"Vazgeçmek yok, biz de hiç gülmedik.
Tuttum değil tutuldum olmalı
Gayrı bu sana derman olmalı."

An geçmeden sırtım vav olalı
Haykırdı, bir Osmanlı adamı;
"Koca sırtın çıbanı pek olur,
Dev vicdanın savaşı tek olur.
Ardımda kamburum heybetimdir
İşte bu dava, vasiyetimdir!"

Yazılacak kalmadı, diller lâl
Çizildi duvara ilk üç hilâl.
Düşman, küfür ve tek. Elikanlı
Ben, efe tesbihli delikanlı.