Kar!
Keşke benim yaşadığım
şehre de yağsan…
Uyansam sabah,
Pencerenin buğusunu
silsem,
Çocuklar gibi sevinsem
seni görünce...
Zaten seni görünce
Hemen çocuk oluveririm
ben.
İçimi bir güven kaplar.
Kar yağdığı için
Evde oluverir tüm ailem,
Sıcacık…
Abimler kuş kapanı yapıverirler
hemen,
Ben;
İp elimde, pencerenin
önünde beklerim.
Ah kar!
Ne kadar sıcak olduğunu,
Güven olduğunu bu şehir
nereden bilsin?
Buradakiler seni görmek
için dağlara çıkıyorlar.
Ne kadar yavan geliyor
bana.
Oysa ben seni yaşamak
istiyorum.
Lütfen kar!
Benim yaşadığım şehre de
yağ yeniden...
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder