Yokluk zeminin üzerine varlık çizgileriyle çizilmiş araf denilen çemberin tam ortasında, ne yokluğumdan vazgeçip varlığa yönelebiliyorum ne de varlık duvarını atlayıp yok olabiliyorum...
Hadi
hayırlısı...
Mavi
gökler açtı ülkemin sonsuz ufkuna… Ve yine uzak bir düşünce aklımda… İşte uzak
odur ki; Bir şairin mısrasında hayal edilen ama gerçekte yaşanılan insicamdır.
Kim bilebilir ki uzağın aslında var olan bir dünyaya yolculuk olmadığını…
“Hayat
bir ölümdür aşk bir uçurum
Ben
geldim geleli açmadı gökler”
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder